مقایسه بیان ژن میوستاتین در گوسفند عربی و آمیخته های عربی×رومانوف

زمینه مطالعاتی:

 هدف از پژوهش حاضر، مقایسه بیان ژن میوستاتین در بره های نژاد خالص عربی و آمیخته های آن با رومانوف بود.

در این مطالعه از 16 راس بره عربی و دورگه در قالب طرح کاملا تصادفی با دو تیمار و هشت تکرار استفاده شد. میش های همسن با میانگین وزنی 5/2±54 کیلوگرم با استفاده از روش لاپاراسکوپی با اسپرم قوچ رومانوف پس از همزمان سازی فحلی تلقیح مصنوعی شدند. بره ها پس از تولد در شرایط یکسان پرورش داده شدند و در سن شش ماهگی کشتار شدند. بلافاصله پس از کشتار، نمونه گیری از قسمت ماهیچه لانگیسموس لومبروم از سمت راست دام انجام شد. پس از استخراج RNA کل، کیفیت و کمیت آن بررسی شد و برای تولید cDNA مورد استفاده قرار گرفت. ژن گلیسر آلدیید 3 فسفات دهیدروژناز به عنوان ژن خانه دار جهت نرمال نمودن داده ها استفاده شد. در نهایت بیان ژن میوستاتین به کمک Real-time qPCR ارزیابی شد. برای تجزیه و تحلیل داده های وزن و بیان ژن بترتیب از نرم افزار SAS و REST استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که آمیخته گری در این آزمایش سبب کاهش معنی دار بیان ژن میوستاتین در گروه آمیخته های  عربی×رومانوف شده است. میزان بیان ژن میوستاتین در بره های عربی 4/1 برابر بیش تر از گروه آمیخته بود (05/0˂P). با توجه به اینکه بیان ژن بیشتر میوستاتین با جلوگیری از تکثیر میوبلاست ها، رشد عضلانی را کاهش می دهد، می تواند یکی از دلایل اختلاف معنی دار وزن نهایی بره ها در دو گروه باشد. میانگین وزن نهایی بره های عربی و آمیخته ها به ترتیب  18/1±52/38 و 62/2±17/56 کیلوگرم  ثبت شد. وزن نهایی در بره های آمیخته نسبت به بره های عربی افزایش 46/1 برابری داشت. با توجه به کاهش بیان ژن میوستاتین در آمیخته های عربی  رومانوف، می توان نتیجه گرفت که کنترل بیان این ژن می تواند راهکار مناسبی در کنترل رشد بره ها باشد.