بررسی فراوانی ژن blaZ در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از بیمارستان های شهر همدان

 استافیلوکوکوس به عنوان یک عامل بیماری زا  که عفونت های متعددی را ایجاد می کند شناخته شده است. امروزه استافیلوکوکوس مقاومت چند گانه ای را نسبت به طیف وسیعی از آنتی بیوتیک ها از جمله بتالاکتام ها کسب کرده است. بتالاکتامازها آنتی بیوتیک های بتالاکتام را هیدرولیز نموده و از طریق فعال شدن ژن blaZ بیان می شوند. لذا هدف از این مطالعه بررسی فراوانی ژن blaZ در ایزوله  های بالینی استافیلوکوکوس جدا شده از بیمارستان های شهر همدان می باشد

در این مطالعه کلیه سویه های استافیلوکوکوس از نمونه های بالینی بیماران بستری به صورت تصادفی انتخاب و به آزمایشگاه انتقال داده شد. در ایزوله های بالینی تاییدشده با آزمایش های بیوشیمیایی مراحل استخراج DNA ژنومی با استفاده از کیت استخراج شرکت سیناژن بر اساس پروتکل شرکت سازنده انجام شد و برای مشاهده محصول PCR از ژل آگارز 1 درصد استفاده گردید. داده ها به وسیله ی نرم افزار SPSS  تجزیه وتحلیل شد.

از بیماران بستری  32 مورد (64 درصد) از جنس مرد و 18 مورد (36 درصد) از جنس زن ایزوله استافیلوکوکوس جدا شد. در الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به دست آمده نیز پنی سیلین (µg 10) با 100 درصد مقاومت و سفازولین (µg 30) با 5 درصد مقاومت به ترتیب بیشترین و کمترین مقاومت را داشتند. از مجموع 50 ایزوله استافیلوکوکوس جداشده 44 ایزوله حاوی ژن بتالاکتاماز blaZ بود.

ایزوله های جدا شده از نمونه های بالینی، الگوی فراوانی یکسانی را نشان دادند. لذا این احتمال وجود دارد که در بیمارستان ها انتقال مقاومت های دارویی یا شدت بیشتری صورت گیرد.