مدیریت مرتع در ایران «ضوابط ممیزی و بهره برداری از مراتع»

تنظیم "مقررات"، متناسب با شرایط اکولوژیک، ویژگی های اجتماعی و تعهدات بین المللی، از ملزومات اساسی به منظور اعمال مدیریت بهینه در مراتع است. ارزانی و همکاران (1395)، بیان می نمایند مدیریت مرتع تنها به مدیریت چرا دام خلاصه نمی شود، بلکه بهره برداری از اکوسیستم های پیچیده مرتعی به منظور رفع نیازها و انتظارات جوامع انسانی از مهمترین وظایف مرتعداری می باشد. لذا با وجود چالش های متعدد، کسب مهارت های متنوع، مشارکت دست اندرکاران و اصلاح روش های مدیریتی ضروریست. جعفری لنگرودی (1397)، در تعریف واژه «مقررات» بیان می کند؛ «الف) به معنی عام شامل قانون، تصویب نامه، آیین نامه، بخشنامه و هرچه که ضمانت اجرا داشته باشد. ب) به معنی خاص در مقابل قانون (به معنی اخص) استعمال می شود». در بند ب منظور تمامی موارد بند الف بجز قانون است، زیرا قوانین مسیر تصویب خاص خود را طی می کنند. همچنین می افزاید، آیین نامه ی اجرایی؛ آیین نامه ای است که برای اجرای یک قانون مقرر می شود. ممکن است آیین نامه ی اجرایی را خود مجلس و یا دولت و یا مقامات اداری کشور در حدود صلاحیت شان تهیه و به معرض اجرا بگذارند. با اینکه صلاحیت مجلس عام است، تعیین تمام جزییات مربوط به اجرای قوانین و تنظیم امور اداری، مجلس را از انجام وظایف مهم تر باز می دارد، به همین دلیل در قالب قوانین، تنظیم آیین نامه های اجرایی به عهده هیات وزیران یا یکی از وزرا واگذار می شود. آنچه مسلم است، "قانون" از لحاظ اعتبار و تشریفات صدور، با "مقررات اداری"، تفاوت بسیار دارد.