تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید به تنهایی و همراه با تمرین مقاومتی بر نیمرخ لیپیدی و هومئوستاز گلوکز در زنان میان سال اضافه وزن/چاق

چاقی به عنوان یک چالش جهانی، ناشی از تعادل مثبت انرژی است و به کارگیری پروتکل های تمرین بدنی یکی از روش های مدیریت وضعیت چاقی و اختلالات مرتبط می باشد. بر این اساس، مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر دو نوع تمرین تناوبی با شدت بالا (HIIT) به تنهایی و همراه با تمرین مقاومتی (ترکیبی CHRT) بر عوامل نیم رخ لیپیدی، گلوکز، انسولین و مقاومت انسولین در زنان میان سال مبتلا به اضافه وزن/چاق انجام شد.

24 زن میان سال اضافه وزن/چاق به مدت 8 هفته (5 روز/هفته) در دو گروه همگن (12 نفری) تمرین HIIT به تنهایی و ترکیبی CHRT (3 روز HIIT و 2 روز تمرین مقاومتی) شرکت کردند؛ تمرین HIIT شامل وهله های دویدن به صورت پنج تکرار چهار دقیقه ای با 80 تا 85٪ Vo2max و دو دقیقه استراحت فعال با 60% Vo2max بین تکرارها بود و برنامه تمرین مقاومتی نیز به صورت دایره ای و با %80-75 1-RM انجام شد. نمونه های خونی طی 48 ساعت قبل و بعد از دوره تمرین، جمع آوری شد، سپس داده های حاصل با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه تحلیل شد.

کاهش توده بدنی و WHR متعاقب پروتکل های تمرینی در گروه HIIT معنی دار نبود (0/05> p)، درصورتی که هر دو نوع تمرین منجر به کاهش معنا دار درصد چربی بدنی، کلسترول، TG، HDL، LDL، گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین شدند که مقادیر فاکتورهای WHR و نیم رخ لیپیدی میان دو گروه تفاوت معنا داری داشتند (0/05 p<) و میزان تغییرات در گروه CHRT بیشتر بود.

انجام تمرین CHRT، به دلیل اعمال تاثیرات مضاعف ناشی از سازوکارهای جبرانی هر دو روش تمرینی، به نحو مطلوب تری می تواند منجر به کاهش وزن و تعدیل عوامل متابولیکی در زنان میان سال اضافه وزن/چاق شود.