اثر 10 هفته تمرین شنا بر مقدار آنزیم های آنتی اکسیدانی و اندازه ناحیه انفارکتوس ناشی از ایسکمی-ریپرفیوژن میوکارد در موش های نر ویستار

از تمرینات ورزشی به عنوان مهمترین استراتژی غیر دارویی برای ایجاد اثرات حفاظتی پیش شرطی سازی میوکارد نام برده می شود، اما به طور کامل مکانیسم دقیق چنین فرایندی هنوز مشخص نیست. بنابراین، در این پژوهش به ارزیابی آثار حفاظتی پیش شرطی سازی تمرینات شنا بر آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد در موش های نر ویستار پرداخته شد.

بدین منظور، 20 راس موش ویستار به طور تصادفی در دو گروه کنترل و گروه تمرینی توزیع شدند. گروه تمرینی به مدت 10 هفته (5 روز در هفته، هر جلسه 60 دقیقه) به فعالیت شنا پرداختند. پس از اتمام دروه تمرینی کلیه آزمودنی ها تحت جراحی ایسکمی (30 دقیقه) ریپرفیوژن (120 دقیقه) میوکارد قرار گرفتند. سپس اندازه ناحیه انفارکتوس و شاخص های فشار اکسیداتیو مورد اندازه گیری قرار گرفت.   

نتایج آنالیز آماری نشان داد که  شاخص های آنتی اکسیدانیGSH ، GPx و کاتالاز  پس از آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد بین دو گروه تفاوتی نداشت، اما میزان MDA و MPO در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کمتر بود. همچنین اندازه ناحیه انفارکتوس متعاقب آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد در گروه تمرینی (4/6± 32/34) نسبت به گروه کنترل (7/9±  17/42) به میزان 8 درصد کمتر بود.

نتایج این پژوهش نشان داد که ده هفته تمرینات شنا از طریق کاهش تولید رادیکال های آزاد موجب کاهش اندازه ناحیه انفارکتوس پس از آسیب ناشی از ایسکمی ریپرفیوژن میوکارد می گردد. این تغییرات حاکی از ایجاد اثرات حفاظتی پیش شرطی سازی تمرینات شنا می باشد.