مقایسه ناگویی خلقی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی

هدف از این پژوهش، مقایسه ناگویی خلقی در کودکان با و بدون اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بود. روش مطالعه علی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی دارای اختلال نقص توجه/ بیش فعالی و عادی شهر اصفهان بودند که به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در ابتدا مقیاس تشخیصی اختلال نقص توجه/ بیش فعالی کودکان (فرم والدین) (CCARSS) و پرسشنامه کانرز (فرم معلم) (CPRS) برای هریک از کودکان تکمیل گردید. در مرحله دوم 120 نفر از کودکانی که در کرانه بالاتری قرار داشتند (یعنی افرادی که بالاترین نمره را در پرسشنامه کانرز کسب کرده بودند) به مصاحبه بالینی دعوت شدند. در نهایت 100 نفر؛ 50 نفر عادی (15 دختر و 35 پسر) و 50 نفر بیش فعال (11 دختر و 39 پسر) با استفاده از مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (TAS) مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که نمرات کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در مولفه های ناگویی خلقی شامل ناتوانی در شناسایی احساسات، ناتوانی در توصیف احساسات و سبک تفکر برون مدار به صورت معناداری بیشتر از کودکان عادی بود. براساس یافته های حاصل از پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که کودکان با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی دارای برخی از ویژگی های ناگویی خلقی هستند و در پاسخ های هیجانی دچار نارسایی هستند. بنابراین، توجه به مسایل هیجانی افراد با اختلال نقص توجه/ بیش فعالی بیش از پیش حایز اهمیت است