بررسی پتانسیل شاخص های رطوبت خاک در پایش بیابان زایی

در این تحقیق از سری زمانی تصاویر ماهواره ای لندست در دو بازه زمانی با فاصله 15 سال، بین سالهای 1381 تا 1396 به منظور پایش بیابان زایی استفاده شده است. برای هر بازه زمانی تعداد چهار تصویر با فاصله یک ماه از یکدیگر برای ماه های اردیبهشت، خرداد، تیر و مرداد از منطقه دشت قزوین اخذ گردید. پس از اعمال پردازش های اولیه بر روی تصاویر و انجام قطعه بندی، چهار کلاس عارضه بیابان، پوشش گیاهی، خاک مرطوب و سایر عوارض به روش شیء مبنا و مبتنی بر تعریف شاخص های طیفی رطوبت خاک تشخیص داده شدند. سپس، نتایج طبقه بندی شیء مبنای تصاویر اخذ شده در هر سال به روش رای گیری در سطح تصمیمات با یکدیگر ادغام شدند تا یک نقشه طبقه بندی نهایی برای هر یک از سال های 1381 و 1396 بدست آید. مقایسه بین دو نقشه طبقه بندی نهایی حاصل از ادغام تصمیمات، تغییرات صورت گرفته در کلاس عوارض را در این بازه زمانی 15 ساله آشکار نمود. نتایج بدست آمده از این تحقیق بیانگر تغییرات منفی و از بین رفتن میزان قابل توجهی از پوشش گیاهی و خاک مرطوب در این بازه زمانی و همچنین تغییرات مثبت و رشد مناطق بیابانی طی این سال ها در دشت قزوین است.