آلوده انگاری، رویارویی با امر آلوده و تکوین هویت مردانه در نمایشنامه ی هملت از دیدگاه جولیا کریستوا

شماری از به‌ یادماندنی‌ترین شخصیت‌های نمایشی در آثار ویلیام شکسپیر دچار آشفتگی روانی هستند. با بررسی و تحلیل معضلات روحی این شخصیت‌ها بر اساس دیدگاه‌های نوین علم روان‌شناسی می‌توان دریافت که بسیاری از تشویش‌های ذهنی آن‌ها از مسایل مربوط به بدن سرچشمه می‌گیرد. فرآیند شکل‌گیری فردیت اساسا در گروی اطمینان سوژه از داشتن بدنی مستقل، پاکیزه و منحصر به خویشتن است. چنین کالبدی دارای مرزبندی‌ها و قلمروی مشخص است و هویت جنسی معینی نیز دارد. تلاش سوژه برای ساختن چنین تصویری از بدن خود صرفا امری فردی و خصوصی نیست بلکه از معیارها و هنجارهای اجتماعی، فرهنگی و ایدیولوژیک درباره‌ی این مقوله‌ها نیز تاثیر می‌پذیرد زیرا سوژه همواره می‌کوشد این تصویر را با آن معیارها هماهنگ کند. بدین ترتیب بدن دیگر امری صرفا جسمانی و مادی نیست بلکه به مقوله‌ای فرهنگی و اجتماعی تبدیل می‌شود. جستار حاضر می‌کوشد با بررسی دغدغه‌های ذهنی هملت – به عنوان یکی از شاخص‌ترین این گونه شخصیت‌ها در آثار شکسپیر – درهم‌تیندگی تنش‌های روانی و مسایل مربوط به بدن را در روان سوژه‌ی مذکر تحلیل نماید. بدین منظور با ارجاع به نظریات‌ جولیا کریستوا درباره‌ی آلوده‌انگاری، رویارویی با امر آلوده و نقش این فرآیندها در تکوین فردیت، برخی از کشمکش‌های درونی هملت مورد بررسی و تحلیل قرار می‌گیرد تا شناخت بهتری از علل‌ پنهان آسیب‌های روانی و آشفتگی ذهنی او به دست آید.