تاثیر مولفه های معنایی، رفتاری و کالبدی حس مکان در رضایتمندی سکونتی

تبلور حس مکان نیز بر ارزش ها، نگرش ها و به ‌ویژه رفتار فردی و اجتماعی افراد در هر مکان موثر است. بنابراین پرداختن به این موضوع در مجتمع های مسکونی از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف این پژوهش شناسایی درصد تاثیر مولفه‌های حس مکان به عنوان عامل ارتقای کیفیت محیط زندگی است. روش تحقیق این پژوهش از نوع تحلیل محتوا و گردآوری اطلاعات به شیوه استنادی-کتابخانه ای به همراه پیمایش میدانی است. قلمرو پژوهش مجموعه نظریات مطرح در رابطه با حس مکان از سال 2016 1997- میلادی است. روش آماری در کسب داده ها نیز براساس تحلیل محتوا و با بهره گیری از نمونه گیری هدفمند بوده است. روش تحلیل داده ها نیز از نوع کیفی- کمی است. یافته های پژوهش نشان می دهد، حس مکان عامل ارتقای کیفیت محیط زندگی در تامین رضایتمندی ساکنین مجتمع های مسکونی موثر است. بر اساس نظرات متخصصین پیشین، حس مکان؛ به کمک عواملی همچون، عناصر کالبدی، رفتاری و معنایی مختص هر مکان حاصل می شود و بر این اساس برای رسیدن به حس مکان، مولفه ادراکی- معنایی (ذهنی) 37/5%، مولفه رفتاری (ذهنی-عینی) 32/5% و مولفه کالبدی (عینی) 30/0% اهمیت دارند. ولی طبق پیمایش میدانی و مصاحبه با متخصصین و پژوهشگران حاضر، مولفه‌های عینی به میزان 38/8%، مولفه‌های ذهنی 34/6% و مولفه های رفتاری 26/6% در ایجاد حس مکان موثرند. بنا به نتایج کسب‌ شده از نظرات پژوهشگران پیشین و حاضر، مشخص شد که هر سه عامل عینی، ذهنی و رفتاری به‌ طور همطراز و حدودا یک سوم مقولات تشکیل دهنده عوامل حس مکان در ارتقاء کیفیت محیط زندگی و تحقق رضایتمندی سکونتی را در بر می گیرند.