پیش بینی اضطراب کووید-19 و تجربه انگ اجتماعی آن بر اساس ابعاد اعتیاد اینترنتی پس از موج اول اپیدمی در دانشجویان

یکی از مشکلات روز جوانان میزان استفاده از فضای مجازی می باشد. با توجه به اطلاعات نادرستی که بعضا در فضای مجازی در مورد کرونا ویروس منتشر شده و ترس ابتلا و داغ ننگ ابتلاء به آن را پررنگ تر می کند، پژوهش حاضر با هدف شناسایی نقش ابعاد اعتیاد اینترنتی در اضطراب کرونا و تجربه انگ اجتماعی کرونا پس از موج اول اپیدمی کرونا در دانشجویان انجام پذیرفت.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه هدف دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز بودند که از بین آنها تعداد 252 نفر از طریق فراخوان اینترنتی به صورت داوطلبانه و آنلاین در پژوهش حاضر شرکت کردند. این افراد به پرسشنامه های سنجش اعتیاد اینترنتی یانگ (مشکلات اجتماعی، تاثیر بر عملکرد، فقدان کنترل، استفاده مرضی از چت روم و بی توجهی به مسایل شغلی و تحصیلی)، پرسشنامه اضطراب بیماری کرونا (روانی، جسمانی) و پرسشنامه محقق ساخته انگ اجتماعی (استیگمای کرونا) پاسخ دادند. به منظور تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده گردید.

نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که از ابعاد اعتیاد اینترنتی تاثیر بر عملکرد با ضریب معنی داری (029/0=p) و فقدان کنترل با ضریب معنی داری (P=0.005) قادر هستند تغییرات میزان اضطراب کرونا را پیش بینی کنند. همچنین ابعاد فقدان کنترل با سطح معنی داری(P=0.001) و بی توجهی به وظایف شغلی و تحصیلی با سطح معنی داری (P=0.01) و نمره کل اعتیاد اینترنتی با سطح معنی داری(P=0.002) قادر هستند تغییرات میزان استیگمای کرونا در دانشجویان را پس از موج اول اپیدمی کرونا پیش بینی نمایند.

با فراهم نمودن عوامل حمایتی صحیح در رسانه ها در جهت تشویق به کم کردن میزان مصرف اینترنت  اعتیادآور که اضطراب و استیگمای کرونا را مستقیم تحت تاثیر قرار می دهد، می توان دانشجویان را در برابر اضطراب حوادث ناگهانی همانند بیماری کرونا و  استیگمای ناشی از آن مقاوم تر و محتاط تر کرد.