بررسی اثربخشی برنامه همکاری خانه و مدرسه بر خودکارآمدی تربیتی، عمومی و اجتماعی والدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر تبریز

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی برنامه همکاری خانه و مدرسه بر خودکارآمدی تربیتی، عمومی و اجتماعی والدین دانش آموزان پایه اول ابتدایی مدارس دولتی شهر تبریز انجام شده است. طرح پژوهش بر پایه پژوهشهای نیمه تجربی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه استوار است. جامعه آماری پژوهش شامل تمام خانواده های دانش آموزان پایه اول ابتدایی شهر تبریز بود که در سال تحصیلی 98-1397 در مدارس دولتی مشغول به تحصیل بودند. با توجه به مداخله ای بودن پژوهش و اهمیت رضایت شرکت کنندگان، برای انتخاب نمونه آماری از روش نمونه گیری غیر تصادفی هدفمند استفاده شد، سپس، نمونه ای شامل 40 خانواده انتخاب و در دو گروه (20 خانواده گروه آزمایش و 20 خانواده گروه کنترل) قرار داده شدند. برنامه همکاری خانه و مدرسه به مدت 8 جلسه 2 و نیم ساعته (هر هفته یک جلسه) برای گروه آزمایش اجرا شد. در این مدت هیچ برنامه ای برای گروه کنترل اجرا نشد. داده های هر دو گروه با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی تربیتی، عمومی و اجتماعی گروه آزمایش نسبت به گروه گواه به طور قابل ملاحظه ای تغییر یافته است و در جهت مثبت افزایش معنا دار نشان می دهد (0/05>p).  با توجه به نتیجه مداخله ارایه شده، نتایج حاکی از آن است که شرکت در برنامه همکاری خانه و مدرسه می تواند میزان خودکارآمدی تربیتی، عمومی و اجتماعی والدین را افزایش دهد.