تحلیل جایگاه مقاصد شریعت در مشروعیت باروری های پزشکی

مساله ناباروری یکی از پدیده هایی است که برای برخی از خانواده ها به عنوان معضل اساسی مطرح شده است؛ اما علم پزشکی برای رفع این مشکل چاره اندیشی هایی کرده است که با توجه به پیروی عموم مردم از احکام اسلامی، مشروعیت داشتن این اعمال ضروری است. فقها در این باره نظرات گوناگونی بیان کرده اند اما در این میان آنچه که مورد بحث قرار نگرفته است، جایگاه و تاثیر مقاصد شریعت و آیات مبین مقاصد در مشروعیت باروری های پزشکی است. بر این اساس پرسش اصلی پژوهش عبارت است از اینکه «مقاصد شریعت چه تاثیری در مشروعیت باروری های پزشکی دارد؟». هدف پژوهش تحلیل جایگاه مقاصد شریعت در مشروعیت باروری پزشکی می باشد.

مواد و روش ها:

این پژوهش با روش مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی تحلیلی انجام شده است که با مراجعه به متون قرآنی و روایی و علمی اطلاعات لازم به دست آمده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

یافته ها:

یافته های تحقیق نشان می دهد که آیات شریفه ای همچون «ومن آیاته ان خلق لکم من انفسکم ازواجا لتسکنوا إلیها وجعل بینکم موده ورحمه...»(روم: 21) و سایر ادله مبین مقاصد شریعت این مهم را به خوبی بیان می نمایند که حفظ کانون خانواده و پیوستگی و محبت بین زوجین از مقاصد اصلی تشریع ازدواج در نظر شارع مقدس بوده است لذا افعال و رفتارهایی همچون باروری های پزشکی که همسو با این مقصد شریعت قرار گیرد دارای مشروعیت است.

بر پایه آنچه تاکنون آوردیم، فرزندی که از راه باروری مصنوعی پدید می آید، در همه صورتهای یاد شده، پاک است و صاحبان آن دو جز نخستین، یعنی اسپرم و اوول، پدر و مادر او هستند و او دارای همه حقوق و تکالیفی است که هر فرزند دیگر دارد، خواه یکی از دو صاحب آن اجزای نخستین یا هر دو، شناخته و معین باشند و خواه ناشناخته و نامعین.