چالشهای دو ژانر تراژدی و کمدی از نظر ابن سینا در مواجهه با بوطیقای ارسطو

نگره شعری ارسطو با این درونمایه وارد گستره اندیشه ایرانی شد که ژانرهای تراژدی و کمدی بدنبال تقلید و محاکات فضیلتها و رذیلتها هستند. رساله فن شعر ارسطو برغم نقشی که در شکلگیری تیاتر غربی داشته، تاثیری در جهان شعر پارسی نداشت. اینکه تیاتر از دل هستی شناسی یونانی برآمده، یادآور نیازی است که نمایش ایرانی به بوطیقایی برآمده از فرهنگ ایرانی دارد. این کتاب بعنوان یک رساله مرجع، بارها ترجمه شده یا از آن اقتباس شده است؛ یکی از برجسته ترین این اقتباسها، فن شعر ابن سیناست. با اینکه فن شعر ابن سینا گزارشی از بوطیقای ارسطوست ولی نویسنده تنها به تلخیص بوطیقا بسنده نکرده است. شاخصه بنیادی کار ابن سینا پرداختن به گوهر شعر، محاکات یا همان تخیل است. فن شعر او دارای ویژگیها، نکات و دیدگاه هایی نوین است. پژوهش حاضر در تلاش است رویکرد ابن سینا به بوطیقای ارسطو را بررسی کند و در این راه، فن شعر او را بر پایه ژانرهای اصلی رساله بوطیقای ارسطو بازخوانی میکند. گذرگاه رسیدن به این آرمان، با رویکردی تحلیلی توصیفی و روش گردآوری داده ها بصورت کتابخانه یی، اینست که با بررسی نظریات این دو متفکر، به قصد ابن سینا در نگارش بوطیقای شعر ایرانی دست یابیم.