بررسی و تبیین تشکیک در محمولات عرضی از دیدگاه میرقوام الدین رازی تهرانی

فیلسوفان مسلمان هر ممکن الوجودی را زوجی ترکیبی از ماهیت و وجود میدانند. از زمان میرداماد این پرسش مطرح شد که اصالت با کدامیک از این دو است؛ با وجود یا با ماهیت؟ بتبع بحث از اصالت و اعتباری بودن وجود و ماهیت، مسئله تشکیک نیز مطرح شد؛ سوال اساسی این بود که وجود مشکک است یا ماهیت؟ قایلان به اصالت وجود معتقد بودند تشکیک از آن وجود است. در مقابل، قایلان به اصالت ماهیت بر این باور بودند تشکیک از آن ماهیت است. در این، میان میر قوام الدین رازی دیدگاهی متفاوت از این دو قول دارد و معتقد است تشکیک در ماهیت بمعنای محمولات ذاتی و همچنین در محمولات عرضی که مبدا اشتقاقشان مستند به ذات و ذاتی موضوع نباشد، محال است اما در محمولات عرضی که مبدا اشتقاقشان مستند به ذات و ذاتی موضوع باشد، تشکیک رخ میدهد. مسئله اصلی مقاله حاضر بررسی دیدگاه میرقوام الدین رازی درباره تشکیک در محمولات عرضی است. هدف از این پژوهش نشان دادن قول سوم در این مسئله است که تا بحال مغفول مانده است. تحقیق به روش توصیفی تحلیلی و تا حدی با رویکرد تاریخی، فراهم آمده است. نتیجه یی که از این پژوهش برآمده اینست که سخن میرقوام الدین رازی، با توجه به سخن مشاییانی همچون ارسطو، میتواند درست و قابل دفاع باشد.