ارزیابی اردوهای راهیان نور در استان خوزستان

هدف این پژوهش آسیب شناسی اردوهای راهیان نور در استان خوزستان به روش کمی و کیفی است. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی است و رویکرد پژوهش ترکیبی (کمی و کیفی) می باشد. جامعه آماری پژوهش در مرحله کمی پژوهش شامل دانش آموزان و مربیان شرکت کننده در اردوها و مسیولان برگزاری اردوها در سه شهر اندیمشک، شوش و دزفول در سال 97- 95 به تعداد 1300 و 44 نفر بود. حجم نمونه دانش آموزان و مربیان به ترتیب 318 و 17 نفر در نظر گرفته شدند. در مرحله کیفی جامعه آماری شامل مسیولان و مربیان برگزارکننده اردوها می باشد. حجم نمونه در مرحله  کیفی شامل 10 دانش آموز و پنج نفر از مسیولان بودند. مسیولان نیز به روش هدفمند با توجه به تجارب بیشتر انتخاب شدند. روش نمونه گیری دانش آموزان و مربیان با توجه به تعداد آن ها در سه شهر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی بود. ابزار پژوهش شامل مصاحبه نیمه ساخت مند و دو پرسش نامه مربیان و دانش آموزان بود. نتایج حاصل از مطالعه کمی نشان داد؛ دانش آموزان از عوامل درون دادی اردوهای راهیان نور همچون کیفیت تجهیزات پزشکی، تغذیه، مکان، امکانات رفاهی و... رضایت پایینی داشتند. مربیان نیز همانند دانش آموزان از کیفیت مکان، تجهیزات پزشکی، بسته های فرهنگی، انتخاب مربیان براساس سن و جنسیت رضایت نسبی داشتند. براساس نتایج کیفی مهم ترین راهکارهای توسعه اردوهای راهیان نور شامل توجه به شاخص های شایستگی های ارزشی در جذب منابع انسانی، متناسب سازی طراحی ساختار سازمانی با ابعاد محتوایی، مدیریت مشارکتی، مدیریت خدمات و پشتیبانی و توجه همه جانبه به هدف های تربیتی بودند.