تبیین دانش سیاسی از منظر ارسطو و تعیین قرابت آن با اندیشه سیاسی اسلامی

این پژوهش به دنبال تعریف و تبیین ماهیت و سرشت دانش سیاسی از منظر ارسطو است. پرسش اساسی این است که ارسطو چه چیزی را به عنوان دانش سیاسی مطرح می کند؟و دانش سیاسی شامل چه مسایل و موضوعات می شود؟ دارای چه وظایف و کارکردهای می باشد؟ و چه قرابت با اندیشه سیاسی اسلام دارد؟  دانش سیاسی از منظر ارسطو، آن نوع معرفتی است که درباره چیستی جامعه سیاسی، اهداف و غایات سیاست و حکومت و حکومت کمال مطلوب بحث می کند. موضوع دانش سیاسی از منظر ارسطو نیز، بررسی نظام های سیاسی موجود، به منظور دست یابی به نظم سیاسی مطلوب است.در منطق ارسطو دانش سیاسی دارای چهار وظیفه عمده و اساسی می باشد:1.دانش سیاسی به ما می آموزد که بهترین حکومت کدام است و خصایص آن چه باید باشد؛2.دانش سیاسی معلوم کند که کدام حکومت با طبع کدام قوم سازگار می آید؛3.دانش سیاسی و دانای فن سیاست باید چگونگی تحقق و راه های تداوم انواع حکومت ها را بداند؛4.دانش سیاسی باید آن نوع حکومتی را که برای همه ی کشورها شایسته و تحقق آن برای همه ی کشورها عملی و در دسترس باشد، معرفی کند.در طبقه بندی دانش ها، ارسطو دانش سیاست را به لحاظ غایت، به عنوان «دانش برتر»، بخش از حکمت عملی معرفی می کند. از منظر ارسطو حکمت عملی به معنای فرزانگی"سنجش درست" و "تصمیم عقلانی" جهت وصول به "خیر برین" است. در منطق ارسطو، سیاست مبتنی بر اخلاق، و قدرت مبتنی بر فضیلت است. دست یابی به قدرت، بایستی با روش مناسب، با ابزار مناسب، در زمان مناسب و با غایت مطلق همراه باشد. بررسی ماهیت دانش سیاسی از منظر ارسطو، از یک سو میزان قرابت بین اندیشه ی سیاسی ارسطو با اندیشه ی سیاسی اسلام، و در سوی دیگر میزان فاصله بین غایت دانش سیاسی ارسطو و دانش سیاسی غرب معاصر را در در سه جهت اخلاق، فضیلت و معنویت گرایی برجسته می سازد و این که دانش سیاسی غرب معاصر، تا کدام اندازه از اخلاق، فضیلت و معنویت تهی گردیده و استوانه های آن مبتنی بر زور و متکی بر قدرت و خویی نظامی گری است.(نتایج تحقیق)