بررسی تاثیر طول دوره رشد بر عملکرد کمی و کیفی چغندرقند (Beta Vulgaris L.) تحت شرایط کشت پائیزه در استان ایلام

تغییر فصل کشت از بهار به پاییز در جهت استفاده از آب سبز، یک راهکار به زراعی سازگار با تغییرات اقلیم می باشد. بدین منظور و نیز در راستای توسعه کشت چغندرقند پاییزه به عنوان یک گیاه زراعی راهبردی در افزایش خوداتکایی شکر، اجرای برنامه‏های پژوهشی پایه از جمله تعیین دوره رشد مناسب جهت دستیابی به عملکرد مطلوب امری ضروری می باشد. بدین جهت آزمایشی در شهرستان دره شهر از توابع استان ایلام در قالب کرت های خرد شده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی در 3 تکرار طی سال زراعی 1394-1395 انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل سه تاریخ کاشت (13، 27 مهرماه و 25 آبان ماه) و دو تاریخ برداشت (8 و 28 خردادماه) بودند که به ترتیب در کرت های اصلی و فرعی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که عملکرد شکر سفید در محدوده کاشت از اوایل تا اواخر مهرماه و برداشت در اواخر خردادماه (دوره رشد 255 و 240 روز) در مقایسه با کشت آن در آبان‏ماه و تاریخ برداشت اوایل خردادماه (192روز) به میزان73 درصد افزایش یافته است. نتایج این پژوهش نشان دهنده نقش چشمگیر طول دوره رشد بر افزایش عملکرد شکر سفید چغندرقند پاییزه به دنبال افزایش عملکرد ریشه (69%)، درصد قند خالص (23%)، عیار قند (%12) و نیز کاهش قند ملاس (%37) می باشد. بر اساس نتایج حاصل از این آزمایش توجه بیشتر به مدیریت های به زراعی تولید چغندرقند تحت شرایط کشت پاییزه می تواند نقش کلیدی در افزایش شکر چغندری در این مناطق داشته باشد.