میزان یادگیری و رضایت مندی دانشجویان پزشکی از ارائه درس روماتولوژی به دو شیوه ی آموزش حضوری و آموزش ترکیبی

 در حال حاضر روش تدریس سنتی برای آموزش‌های همگانی و دانشگاهی کافی به نظر نمی‌رسد. نارسایی‌هایی که در آموزش‌های الکترونیکی برخط محض وجود دارد، این روزها نهادهای آموزشی گوناگون را به سمت رویکرد آموزشی ترکیبی سوق داده است. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان یادگیری و رضایت‌مندی دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از دو روش آموزش حضوری و آموزش ترکیبی در درس روماتولوژی انجام شد.

این پژوهش یک مطالعه‌ی نیمه تجربی است. جمعیت مطالعه دانشجویان رشته پزشکی دوره مقدماتی در نیمسال دوم 98-97 بودند. تعداد140 نفر به روش نمونه‌گیری به صورت تمام شماری وارد مطالعه شدند و به دو گروه 70 نفری آموزش حضوری و 70 نفری گروه آموزش ترکیبی تقسیم شدند. ابزار رضایت‌سنجی پرسشنامه پژوهشگر ساخته بود که پس از تایید روایی و پایایی مورد استفاده قرار گرفت. میزان یادگیری با استفاده از آزمون چهار گزینه‌ای پایان ترم بررسی شد. برای مقایسه میانگین گروه‌ها از آزمون T مستقل استفاده گردید.

 میانگین و انحراف معیار نمره رضایت در گروه به شیوه ترکیبی برابر 04/10±37/72 (از مجموع90نمره)و میانگین نمره رضایت‌مندی در گروه آموزش به شیوه حضوری برابر 9/9±81/66 بود. اختلاف بین دو گروه معنادار بود (04/0p< ,29/3t=). میانگین و انحراف معیارنمره آزمون پایان ترم در گروه آموزش حضوری 13/4±73/15 و در گروه آموزش ترکیبی 08/5±49/17 و به طور معناداری بیش‌تر از گروه آموزش به شیوه حضوری بود (02/0< ,24/2t=p).

مطالعه حاضر نشان داد که میزان رضایت‌مندی و یادگیری در گروه آموزش به شیوه ترکیبی به طور معنا‌داری بیش‌تر از گروه آموزش به شیوه حضوری است. پیشنهاد می‌گردد با توجه به محاسن رویکرد یادگیری ترکیبی در کسب رضایت و یادگیری فراگیران، از این رویکرد برای طراحی و اجرا فرصت‌های یاددهی و یادگیری استفاده شود.