سوگیری در همترازخوانی

همترازخوانی یعنی فرایند بررسی کار انجام شده توسط افراد همتراز برای اطمینان از اینکه آن کار با معیارهای مشخصی همخوانی دارد. این مطالعه ضمن شرح مختصری از عملکرد و تاریخچه همترازخوانی درصدد است با معرفی انواع مطالعات سوگیری، تعاملات پیچیده اجتماعی افرادی را روشن نماید که به طور مستقیم و غیرمستقیم در همترازخوانی درگیر هستند.

روش شناسی : 

روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و گرد آوری مطالب آن از طریق مرور منابع است.

یافته ها: 

علیرغم اهمیتی که همترازخوانی برای جامعه علمی دارد، در اکثر مواقع به دلیل نواقصش مورد نقد قرار می گیرد. سوگیری ها از نواقصی هستند که در مورد عملکرد همترازخوانی شناخته شده است. مواردی چون ملیت نویسنده، ملیت داوران، نشر، پژوهش های میان رشته ای، جنیست، وابستگی سازمانی، ‏وابستگی نویسنده و داور در ارزیابی همترازخوانان تاثیرگذار است که انواع متفاوتی از سوگیری در همترازخوانی را به وجود آورده است.‏

بحث و ‏نتیجه گیری: 

در دنیای ایده آل همترازخوانی باید مستقل از هویت اجتماعی نویسندگان و داوران و سوگیری شناختی- نظری داوران باشد؛ و نوشته ها باید بر مبنای اصالت، نوآوری و تاثیر داوری شوند. به دلیل ویژگی ذهنی بودن نظام همترازخوانی موجود، نمی توان توقع داشت که نظام همترازخوانی دارای سطح بالایی از عینیت بوده و بدون سوگیری و اختلاف سلیقه هایی عمل کند که مربوط به هویت های فرهنگی، منافع اجتماعی و انتظارات حرفه ای و فکری داوران باشد. اگرچه از بین بردن سوگیری در داوری به طور کامل ممکن نیست، اما درک انواع سوگیری ممکن است به کاهش آن از سوی داور کمک کند و صحت همترازخوانی را افزایش دهد.