تاثیر تمرینات هوازی و اینتروال همراه با مصرف مکمل آستاگزانتین بر بیومارکرهای قلبی و مقاومت انسولینی در موش صحرایی نر دیابتی نوع 2

با توسعه چشمگیر دیابت محصولات طبیعی همانند آنتی اکسیدان ها بطور گسترده ای برای کاهش پیشرفت عوارض دیابت به کار برده می شوند. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر همزمان دو شیوه تمرین هوازی و اینتروال همراه با مکمل استاگزانتین بر سطوح بیومارکرهای قلبی و مقاومت انسولینی رت های دیابتی نوع 2 انجام شد.

35 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار پس از القای دیابت بطور تصادفی در 7 گروه شامل دیابتی کنترل, دیابتی شم, دیابت+هوازی+مکمل, دیابت+اینتروال+مکمل, دیابت+اینتروال, دیابت+هوازی, دیابت+مکمل قرار گرفتند. تمرینات اینتروال به مدت 8 هفته با 5 جلسه در هفته با شدت 80 درصد Vo2max و تمرینات هوازی با شدت 65 تا 75 درصد Vo2max روی تردمیل اجرا شد. گروه های مکمل بعد از هر جلسه تمرینی روزانه 3 میلی گرم آستاگزانتین بصورت گاواژ دریافت کردند. سطوح سرمی پپتید ناتریورتیک نوع پرو B آمینوترمینال و تروپونین قلبی نوع T با الایزا و مقاومت انسولینی با HOMA-IR اندازه گیری شد و برای تجزیه وتحلیل داده ها آزمون آنالیز واریانس یک راهه بکاربرده شد.

سطوح NTproBNP و CTnT بعد از هشت هفته ترکیب تمرین هوازی و اینتروال همراه با مصرف مکمل در مقایسه با گروه کنترل اختلاف معنی داری نشان داد (05/0>P) اما تفاوت ها نسبت به گروه مکمل و هردو شیوه تمرینی معنی دار نبود (05/0<P). مقاومت انسولینی نیز در همه گروه ها به غیر از گروه شم تفاوت معنی داری را نسبت به گروه کنترل نشان داد (05/0>P).

نتایج نشان داد ترکیب هر دو مداخله تمرین و مکمل ممکن است بواسطه اثرات آنتی اکسیدانی خود با کاهش آسیب استرس اکسیداتیو از آسیب کاردیومیوپاتی دیابتی پیشگیری کنند اما با اثر تقویتی مضاعف همراه نبود.