تاثیر رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور

ناباروری تجربه عاطفی دردناکی است؛ واکنش زنان در مقابل این احساس به شکل مشکلات روان شناختی از قبیل نارضایتی جنسی و ناسازگاری زناشویی بروز می نمایند. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر بر رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور شهر خرم آباد بود.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز درمان ناباروری شهر خرم آباد در سال 1398 بودند. حجم نمونه شامل 30 نفر بود که به صورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. جهت اندازه گیری متغیرها از مقیاس رضایت جنسی لارسون و سازگاری زناشویی اسپاینر استفاده شد. سپس مداخله با روش رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش اجرا شد در حالی که گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 22 و روش آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.

نتایج تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (01/0>P)؛ بدین معنی که آموزش رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر باعث افزایش رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور گروه آزمایش نسبت به گروه گواه شد.

با توجه به نتایج به دست آمده، می توان برای بهبود رضایت جنسی و سازگاری زناشویی زنان نابارور از رویکرد تلفیقی رفتاردرمانی شناختی مثبت نگر سود جست.