تاثیر سطوح مختلف پتانسیل اکسیداسیون احیایی (ORP) آب مخازن بر شاخص های تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین (Macrobrachium rosenbergii) در سازگان مداربسته پرورشی

پتانسیل اکسیداسیون - احیایی (ORP) یک شاخص فیزیکو-شیمیایی آب است که تحت تاثیر مجموعه مواد اکسیدکننده و احیاء کننده قرار دارد. این شاخص علاوه بر اینکه بسیاری از شاخص‏های کیفی آب را تحت تاثیر قرار می دهد، خود به تنهایی بیان گر شرایط عمومی کیفی آب نیز است. این تحقیق، با هدف بررسی اثر سطوح مختلف پتانسیل اکسیداسیون - احیایی بر برخی شاخص های تولیدمثلی مولدین ماده میگوی بزرگ آب شیرین انجام گردید. برای اجرای تحقیق، 4 تیمار با سه تکرار در سطوح 200-150 (تیمار شاهد)، 250-200 (تیمار دوم)، 300-250 (تیمار سوم)، 350-300 (تیمار چهارم) میلی ولت فراهم شد و بصورت روزانه دستگاه ORP متر دیجیتال بررسی و تنظیم شد. واحدهای آزمایشی مخازن با حجم 80 لیتر بود و در هر مخزن سه قطعه مولد ماده و یک قطعه مولد نر برای مدت 8 هفته ذخیره سازی شدند. در پایان دوره تحقیق، شاخص های تولیدمثلی مولدین شامل وزن خشک تخم، درصد تخم لقاح یافته، درصد تفریخ تخم، هماوری، وزن خشک لارو، شاخص سوماتیکی کلاف تخم (ESI)، شاخص مرحله لاروی (LSI) و شاخص وضعیت لاروی (LCI) بررسی شد. بر اساس نتایج بدست آمده درصد لقاح تخم در تیمار دوم افزایش معنی داری (p <0.05) را نسبت به تیمار شاهد و تیمار چهارم نشان داد. شاخص LSI در تیمار دوم تفاوت معنی داری را با سایر تیمارها داشت. شاخص های ESI، LCI و وزن خشک تخم در تیمار دوم (250-200 میلی ولت) تفاوت معنی داری با تیمار شاهد نداشت، اما در تیمارهای سوم و چهارم کاهش معنی داری مشاهده شد. بطور کلی، طبق نتایج این مطالعه سطح پتانسیل اکسیداسیون احیایی 250-200 میلی ولت در مخازن نگهداری مولدین میگوی بزرگ آب شیرین عمل کرد مناسب تری بر شاخص های تولیدمثلی این گونه داشت و در مراکز تکثیر این سطح پتانسیل اکسیداسیون احیایی آب توصیه می شود.