اثربخشی روایت نویسی مادر بر استرس مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان

 تولد نوزاد نارس و بستری شدن در بخش مراقبت های ویژه سبب بروز بحران ها و استرس های زیادی برای مادران می شود. در این میان روایت نویسی یک روش مشاوره در جهت کاهش استرس مادران است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر روایت نویسی بر استرس مادران نوزادان نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه انجام شد.

این مطالعه تجربی روی شصت مادر نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان انجام شد که به روش تصادفی ساده انتخاب شده و به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه استاندارد استرس مادران نوزادان بستری (میالز و مونک 1998) بود. اطلاعات قبل و بعد از مداخله در هر دو گروه جمع آوری شد. در گروه آزمایش براساس آموزش های داده شده، مادر روزی سه بار به مدت 20-10 دقیقه حوادث و رویدادهای روزمره خود را ثبت می کرد. گروه کنترل نیز مراقبت های روتین پرستاری را دریافت می کرد. اطلاعات در نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 توسط آزمون های تی زوجی، تی مستقل، آزمون فیشر و آزمون آنکوا...) مورد تحلیل قرار گرفت.

میانگین استرس قبل از مداخله، در گروه آزمایش 2/66±97/43 و در گروه کنترل 5/76±95/26 و بعد از مداخله در گروه آزمایش 5/35±84/9 و در گروه کنترل 5/25±87/10 بود. با حذف اثر پیش آزمون، بین دو گروه اختلاف معنی داری مشاهده شد (0/03=P و ضریب اتا=0/07)، به طوری که 7 درصد تغییرات کاهش استرس در ارتباط با روایت نویسی مادران بود.

روایت نویسی به عنوان یک مداخله حمایتی کارآمد نقش مهمی در کاهش استرس مادران نوزادان بستری در بخش مراقبت های ویژه دارد. بنابراین می توان از این روش درمانی به عنوان یک مداخله اثربخش و کم هزینه در مراقبت های پرستاری در بخش نوزادان استفاده کرد.