ارزیابی اثربخشی پروتکل روان درمانی معنوی به شیوه گروهی بر علایم، عوامل شناختی و وسواس مذهبی بیماران بزرگسال مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی پروتکل روان درمانی معنوی به شیوه گروهی بر روی علایم، عوامل شناختی و وسواس مذهبی بزرگسالان مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی بود.

پژوهش حاضر که در سال 1398 انجام شد، از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری شامل 25 نفر از بزرگسالان مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی غیر بستری در بیمارستان روزبه شهر تهران بودند که 5 نفر در یک گروه به صورت داوطلبانه و نمونه-گیری در دسترس انتخاب شدند و در 12 جلسه روان درمانی معنوی شرکت کردند. ابزار سنجش پرسشنامه های وسواس فکری- عملی ییل براون، وسواس مذهبی پین، باورهای وسواسی (OBQ-44) و آمیختگی فکر- عمل بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 21 تحلیل شدند و مقدار d Cohenchr('39') s و r محاسبه شد.

یافته ها: 

افراد گروه نمونه، زن و با میانگین سنی 6/42 و میانگین سال های تحصیل 8/12 بودند. از نظر شدت وسواس فکری عملی آنها در سطح متوسط (بالینی) قرار داشتند. میانگین و انحراف معیار خرده مقیاس ها در مرحله پس از درمان در مقایسه با مرحله قبل از درمان کاهش یافته است. با توجه به مقدار d Cohenchr('39') s و r، روان درمانی معنوی به شیوه گروهی در بیماران بزرگسال مبتلا به اختلال وسواس فکری عملی، بر روی متغیرهای پژوهش حاضر اندازه اثر قابل قبولی را نشان داد.

روان درمانی معنوی به شیوه گروهی می تواند علایم، باورهای وسواسی، آمیختگی فکر- عمل و وسواس مذهبی بزرگسالان مبتلا به اختلال وسواس فکری- عملی را کاهش دهد.