طراحی الگوی شادمانی سازمانی اعضای هیئت علمی؛ الگویی برآمده از نظریه داده بنیاد

شادی یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در سازمان ها تلقی می شود که عواطف مثبت پرسنل را افزایش داده و با کاهش عواطف منفی، باعث افزایش بهره وری می گردد. اعضای هییت علمی مهم ترین سرمایه انسانی دانشگاه ها و موسسه های آموزش عالی محسوب می شوند. بنابراین، پرداختن به مقوله نشاط و عوامل ایجادکننده آن در میان اعضای هییت علمی بسیار حایز اهمیت است. هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی شادی سازمانی اعضای هییت علمی بود که از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد اشتراوس و کوربین استفاده شده است. بدین منظور با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، با 26 نفر از اعضای هییت علمی دانشگاه های آزاد تهران به عنوان مطلعین کلیدی در حوزه شادی سازمانی و صاحبان آثار در این حوزه، مصاحبه های عمیق به عمل آمد و داده ها از مصاحبه ها استخراج گردید. داده ها طی سه مرحله کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و نتیجه حاصل از آن 17 مقوله کلی بود که در قالب مدل پارادایمی شامل راهبردهای استقرار الگوی شادی سازمانی (زمینه سازی ایجاد شادی سازمانی)، شرایط محیطی مداخله گر (خصوصیات فردی اساتید و دانشجویان)، ویژگی های زمینه ای (شرایط خانوادگی، کاری، رفاهی، تدریس و پژوهش، فرهنگ سازمانی و اقتصادی)، شرایط علی (روابط اجتماعی، فضای محیط کار، تجهیزات کاری، سیستم تشویقی و رفتار اخلاقی محیط کار)، پدیده اصلی (شادی سازمانی) و پیامدها (شهرت و اعتبار دانشگاه، افزایش کارایی دانشگاه و کاهش فرسودگی شغلی) جای گرفتند. این الگو فرایند عملیاتی سازی الگوی شادی سازمانی اعضای هییت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحدهای تهران و روابط بین مقوله ها و ابعاد آن ها را منعکس می نماید.