به کارگیری روش زنجیره بحرانی در مدیریت پروژه های خطی-تکراری نظیر راهسازی با در نظر گرفتن شرایط عدم قطعیت و ریسک

امروزه دیدگاه های سنتی به تنهایی قادر به پاسخگویی نیازهای مدیریت پروژه های عمرانی نیست. بنابراین استفاده از رویکردهای نوین مدیریتی می تواند تا حد زیادی راهگشا باشد. اولین گام برای رسیدن به این هدف شناخت انواع پروژه ها از نظر نوع خطی یا شبکه ای بودن، تفاوت مدیریت یک پروژه با مدیریت چند پروژه و روش های مدیریت و اجرای پروژه است. در این تحقیق از روش مدیریت زنجیره بحرانی به جای روش مسیر بحرانی برای ارایه برنامه زمانی عملی تر به کار گرفته شده است. برای غلبه بر عدم قطعیت، روش ارایه شده از اعداد فازی بر حسب زمان قطعی انجام فعالیت و دانش کارشناسان، برای مدل کردن عدم قطعیت در مدت زمان فعالیت ها استفاده می کند. روش ارایه شده، به جای جایگزین کردن برنامه زمان بندی قطعی اولیه توسط برنامه زمانی مبتنی بر مجموعه فازی، باز هم برنامه زمانی قطعی را نگه می دارد و به سادگی بافر پروژه را برای مقابله با عدم قطعیت می افزاید. اندازه بافر پروژه با استفاده از محاسبات روی اعداد فازی تعیین می شود. همچنین به منظور غلبه بر ریسک در مطالعه موردی این پژوهش، یک ضریب ریسک متوسط را برای پاسخگویی به ریسک ها برای بافر پروژه در نظر می گیرد. به هر حال تغییر ضریب ریسک در حالت های مختلف ریسک بالا، متوسط و پایین تاثیر کمی روی اندازه بافر خواهد گذاشت. همچنین در این تحقیق به منظور ارزیابی مدل ارایه شده در این تحقیق، چند پروژه خطی-تکراری راهسازی به طور همزمان مورد بررسی قرار گرفته و برنامه ریزی شده است.