نقش میانجی سبک زندگی در ارتباط راهبردهای مقابله ای با کیفیت زندگی در بیماران قلبی عروقی: یک مطالعه تحلیل مسیر ی

بیماری قلبی عروقی به عنوان یک وضعیت جسمانی مزمن و ناتوان کننده، از شایع ترین علل مرگ و میر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه ای سبک زندگی در رابطه بین راهبردهای مقابله ای و کیفیت زندگی در بیماران قلبی عروقی انجام شد.

مطالعه حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع مطالعات مقطعی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی بیماران قلبی عروقی شهر تهران در سال 1398 در بر می گیرد که از این بین از روش نمونه گیری هدفمند تعداد 303 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه راهبردهای مقابله ای، پرسشنامه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و مقیاس کیفیت زندگی بود. برای تحلیل داده ها از روش های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با بهره گیری از نرم افزار Amos نسخه 21 استفاده گردید.

نتایج پژوهش نشان داد که سبک زندگی در رابطه راهبردهای مقابله ای با کیفیت زندگی دارای نقش واسطه ای بود (0/01>P). سبک زندگی قادر به تبیین 28% از واریانس سلامت جسمانی، 43% از سلامت روان و 20% از روابط اجتماعی است. راهبرد مسئله مدار قادر به تبیین 11% از واریانس سلامت جسمانی و 24% از روابط اجتماعی بود. راهبرد هیجان مدار قادر به تبیین 90% از واریانس سلامت روان و 26% از واریانس سلامت محیط بود.

بر اساس نتایج حاصل، در بیماران قلبی عروقی، راهبردهای مقابله ای از طریق تحت تاثیر قرار دادن سبک زندگی می توانند منجر به تغییر سطح کیفیت زندگی شوند. به عبارت دیگر در این بیماران، راهبردهای مقابله ای مسئله مدار با ارتقای سبک زندگی می توانند منجر به بهبود کیفیت زندگی شوند.