بررسی و تحلیل پارادایم اساسی قرآن در بیداری اسلامی با تاکید بر نظر قرآن پژوهان معاصر
قرآن کتابی هدایتگر و بهترین مرجع برای دستیابی و سعادت است، کتابی است که برای هر مساله ای پاسخی روشن و کامل دارد. یکی از ویژگی های برجسته هدایتی- تربیتی قرآن بیداری بخشی و ارایه راهکارهای مناسب برای تمامی زمان ها است. نزول قرآن در دوران تاریک جهالت و بیدادگری، پیام بیداری و پیامبر، رسول بیداری بود. واکاوی کلید واژه ذکر و نیز مفاهیم قصص و امثال قرآن و بسیاری از آیاتی که در مورد روز حسابگری نازل شده است روشنگر فرازهای بیدارگری در قرآن است. بررسی جامعه شناختی ملت های مسلمان در اوج بیدادگری نشان می دهد که قرآن تنها نسخه نجاتبخشی بوده است که بدان تمسک جسته اند. قرن 14 در سده های اخیر از قرن هایی است که بازگشت به قرآن و اقبال به نگارش آثار قرآن پژوهی با تاکید بر بیداربخشی مسلمانان به اوج خود رسیده است. این مقاله در نظر دارد با اشاره به مهمترین فرازهای بیدارگری در قرآن و نیز گذاری بر مهمترین آثار و صاحبان قرآن پژوهی به جایگاه قرآن به عنوان تنها مرجع بیدارگری در هر عصری تاکید ورزد.
-
تحلیل رویکرد ارتباطات امام باقر (علیه السلام) با سران فرقه غلات (با الگوگیری از روش تحلیل گفتمان روایی پدام (PDAM)
حسین خاکپور*، عاطفه خانی، هادی زینی
پژوهشنامه کلام تطبیقی شیعه، بهار و تابستان 1403 -
معناشناسی واژه دعا در قرآن کریم از منظر زبان شناسی قرآنی
*، ی
نشریه پژوهش های زبان شناسی: نظریه و کاربرد، بهار و تابستان 1402 -
بررسی تاثیر باور به فقر ذاتی انسان در افزایش عیار معنویت و نقش آن در ارتقای سلامت معنوی
مصطفی اربابی مجاز*، سید محمدحسین موسوی، ، محبعلی رهدار
نشریه سلامت معنوی، تابستان 1401 -
تبیین جایگاه و نقش دعا در جنگ نرم با رویکرد معناشناسی واژه «دعاء» در قرآن کریم
*،
نشریه مطالعات قدرت نرم، پاییز و زمستان 1399