تحقق بخشی رهیافت حکمروایی شایسته شهری در توسعه پایدار شهری (مطالعه موردی: شهر بهشهر)

امروزه مشخص شده است که حل مشکلات شهری با اصلاح رویکردهای سنتی مدیریتی و استفاده از رهیافت های نوین مدیریتی امکان پذیر است، که در این میان حکمروایی شایسته شهری می تواند در روند توسعه شهری و بهبود سکونتگاه های شهری نقش مهم و تعیین کننده ایفا نماید. در این راستا، هدف تحقیق حاضر، شناسایی و تبین نقش و تاثیر حکمروایی شایسته در توسعه پایدار شهر بهشهر می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی بوده و گردآوری اطلاعات مورد نیاز پژوهش از طریق مطالعات دقیق کتابخانه ای و استفاده از اسناد و مدارک و پیمایش صورت گرفت. حجم جامعه آماری با توجه جمعیت محدوده مورد مطالعه (157097) برابر با 385 نفر، از طریق فرمول کوکران محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها بسته به ماهیت متغیرها از آزمون های آماری همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج نشان می دهد، رابطه مثبت و معناداری میان حکمروایی شایسته شهری و توسعه پایدار شهری از نظر پاسخگویان برقرار است. بنابراین پیشنهاد می گردد مدیران شهر بهشهر به جایگاه و اهمیت رهیافت حکمروایی شایسته شهری و تاثیرات آن در دستیابی به توسعه پایدار ارج دهند و بازنگری های اساسی در الگوی رایج حکمروایی محدوده خود، ایجاد نمایند.