بررسی ارتباط بین شدت تنیدگی آورها، مکانیسم های تطابقی و کیفیت زندگی در ‏بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز آموزشی، درمانی رازی شهر رشت

بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه و تحت درمان با همودیالیز در طول برنامه درمانی دراز مدت خویش همواره در معرض ‏تنیدگی آورهای مختلف فیزیولوژیکی و روانی- اجتماعی ناشی از بیماری و درمان قرار دارند‎.‎‏ استفاده از روش های مختلف ‏تطابقی(هیجان مدار و مسئله مدار) جهت مقابله با آنها می تواند بر کیفیت زندگی بیماران موثرباشد.‏ ‏

تعیین ارتباط بین شدت تنیدگی آورها، مکانیسم های تطابقی و کیفیت زندگی در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به مرکز ‏آموزشی درمانی رازی شهر رشت

در این پژوهش توصیفی همبستگی، 105 نمونه به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات شامل چهار ‏پرسشنامه، در ارتباط با مشخصات دموگرافیک بیماران، مقیاس تنیدگی آورها در بیماران همودیالیزی(اچ. اس. اس)، ابزار روش های ‏تطابقی جالووییس و شاخص کیفیت زندگی پادیلا و همکاران بود که به روش مصاحبه و توسط پژوهشگر تکمیل شد.‏

نتایج تحقیق بیانگر آن است که میانگین تنیدگی آورهای روانی اجتماعی با اختلاف معنی داری بیشتر از میانگین تنیدگی ‏آورهای فیزیولوژیکی(0001/0 ‏p<‎‏)و همچنین میانگین مکانیسم های تطابقی مسئله مدار با اختلاف معنی داری بیشتر از میانگین ‏مکانیسم های تطابقی هیجان مدار(0001/0‏‎<‎‏ ‏p‏) بود . از طرف دیگر نتایج نشان داد که شدت تنیدگی آورها با مکانیسم های تطابقی ‏هیجان مدار ارتباط مستقیم و معنی دار (01/0‏‎<‎‏ ‏p‏) و با کیفیت زندگی ارتباط معکوس و معنی دار (01/0 ‏p<‎‏) داشته است. همچنین ‏بین مکانیسم های تطابقی مسئله مدار و کیفیت زندگی بیماران نیز ارتبا ط مستقیم و معنی داری (01/0 ‏p<‎‏) مشاهده شد. در نهایت ‏نتایج پژوهش نشان داد که ارتباط بین شدت تنیدگی آورهای مرتبط با درمان همودیالیزی با مکانیسم های تطابقی هیجان مدار بر ‏حسب کلیه متغیرهای دموگرافیک، مستقیم و معنی دار و با مکانیسم های تطابقی مسئله مدار بر حسب سن، وضعیت تاهل و کفایت ‏درآمد خانواده، معکوس و معنی دار بوده است. همچنین بین شدت تنیدگی آورها با کیفیت زندگی بر حسب کلیه متغیرهای ‏دموگرافیک ارتباط معکوس و معنی دار مشاهده شد. از طرف دیگر ارتباط بین مکانیسم های تطابقی مسئله مدار با کیفیت زندگی بر ‏حسب کلیه متغیرهای دموگرافیک مستقیم و معنی دار بود، در حالیکه بین مکانیسم های تطابقی هیجان مدار با کیفیت زندگی فقط ‏بر حسب سن رابطه معکوس و معنی دار وجود داشت.‏

 نتیجه گیری:

 با توجه به یافته های فوق می توان گفت با طرح ریزی مداخلات پرستاری مناسب در جهت بر طرف کردن و یا کاستن ‏شدت تنیدگی آورهای مرتبط با درمان همودیالیزی و تقویت مکانیسم های تطابقی مسئله مدار می توان گام مهمی در جهت ارتقاء ‏کیفیت زندگی بیماران برداشت. ‏