تاثیرپذیری مکتب ادبی سوررئالیسم از دستاوردهای مکتب روان تحلیل گری زیگموند فروید با تاکید بر «ضمیر ناخوداگاه»

یکی از بهترین نمونه های تعامل میان دست آوردهای متفاوت در دانش های بشری و تاثیر بر دیگر عرصه های معرفت، نظریه ی روانکاوی فروید و تاثیر آن بر روان شناسی جدید و همچنین هنرمندان سورریالیست است. در آثار منتشر شده در ایران در خصوص مکتب ادبی سورریالیسم، مبحث ضمیر ناخودآگاه بیشتر از منظر هنرمندان و ادبا بحث و بررسی شده است. در این پژوهش سعی بر آن است، بیشتر تمرکز و تامل بر علم روانکاوی و روان تحلیل گری باشد. در این پژوهش هم چنین سعی محقق بر آن است تا بر نقش، و تاثیرگذاری یافته های فروید و سایر پیروانش بر حوزه ی ادبیات و هنر تاکید گردد. این پژوهش، به روش کیفی و تحلیل محتوا از نوع میان رشته ای است که وجهه ی همت آن تمرکز و تاکید شالوده ای بر وجه روانکاوی و روان شناختی است. لذا تلاش شده است، با تاکید بر منابع روانکاوی و روان شناسی بر روی موضوع امیال واپس رانده و اعماق ضمیر پنهان و تفکر ناخودآگاه و نقش آن در مکتب ادبی و هنری سورریالیسم بررسی و تحلیل انجام پذیرد. مهم ترین دستاورد این جستار، تاثیرپذیری گسترده ی سورریالیست ها از مفاهیمی چون: تداعی آزاد معانی، تعبیر رویا، ناخودآگاه، خواب مصنوعی و نگارش، لغزش های لپی، واپس رانی و خلق آثار هنری و ادبی از مجرای بی بخودانگی عاطفی و ذوقی است.