مقایسه پروژسترون زیر جلدی و پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتئال در بیماران با انتقال جنین فریز

حمایت از فاز لوتیال یک موضوع بحث برانگیز و پیچیده در درمان ناباروری می باشد.

این مطالعه برای مقایسه ایمنی و کارایی دوز پایین پروژسترون زیر جلدی با پروژسترون واژینال برای حمایت فاز لوتیال در بیمارانی که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار می گیرند, طراحی شده است.

در این مطالعه اطلاعات 77 خانم که تحت انتقال جنین برگشت از فریز قرار گرفتند, بررسی شد. بیماران بر اساس روش تجویز پروژسترون برای حمایت فاز لوتیال به دو گروه تقسیم شدند. زمانیکه ضخامت آندومتر به مساوی یا بیشتر از 8 میلی متر رسید در یک گروه پروژسترون زیر جلدی 25 میلی گرم پرولوتکس و در گروه دیگر پروژسترون واژینال سیکلوژست 400 میلی گرم دو بار در روز یا آندومترین 100 میلی گرم سه بار در روز تجویز شد و تا زمان شروع خونریزی قاعدگی یا در صورت وقوع حاملگی بالینی برای 8 هفته بعد از انتقال جنین, تا زمان مشاهده قلب جنین در سونوگرافی ادامه یافت.

در بررسی مشخصات بیماران تفاوت معنی داری وجود نداشت. حاملگی شیمیایی و حاملگی بالینی در گروه پروژسترون واژینال در مقایسه با گروه پرولوتکس بالاتر بود اما از نظر آماری قابل توجه نبود. به ترتیب (40% در مقایسه با 6/29، 367/0 p=) (28% در مقایسه با 2/22، 581/0 p=).

نتایج این مطالعه نشان می دهد که پروژسترون زیر جلدی جدید می تواند برای پروژسترون عضلانی یک جایگزین مناسب در خانم هایی که تمایلی به استفاده از فرم های واژینال برای حمایت فاز لوتیال در تکنیک کمک باروری ندارند، باشد.