ارتباط بین یک نشانگر آسیب DNA اسپرم و شاخص های اسپرم در مردان نابارور در شهر بنین، نیجریه: یک مطالعه مقطعی

مطالعات نشان داده است که آسیب DNA اکسیداتیو با ناباروری مردان ارتباط دارد.

در این مطالعه سطح 8-هیدروکسی-2chr('39')-دیوکسی گوانوزین (8-OHdG) و برخی از مارکرهای استرس اکسیداتیو در مایع منی مردان نابارور و مردان با باروری اثبات شده در بنین سیتی، نیجریه بررسی شد.

نمونه های منی تولید شده توسط خودارضایی تنها یا با کمک با استفاده از روش میکروسکوپی طبق دستورالعمل های سازمان بهداشت جهانی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پس از آن، نمونه ها سانتریفیوژ شدند و پلاسمای مایع منی جدا و در دمای 20- درجه سانتیگراد قبل از سنجش برای نشانگرهای زیستی 8-OHdG  و استرس اکسیداتیو ذخیره شد. بر اساس غلظت/شمارش اسپرم، نمونه های کلی در دسته های زیر گروه بندی شدند: نورموسپرمیا (20 نفر)، اولیگوزواسپرمیا (30 نفر) و آزواسپرمی (20 نفر). گروه کنترل شامل 30 مرد متناظر از نظر سن با باروری اثبات شده بود. غلظت 8-OHdG مایعات منی، وضعیت آنتی اکسیدانی کل، سوپراکسید دیسموتاز و مالون دی آلدیید (MDA) به ترتیب از طریق روش های الایزا و اسپکتروفتومتری مورد سنجش قرار گرفتند.

سطح پلاسمایی منی 8-OHdG و MDA در افراد نابارور به طور معنی داری بالاتر از گروه شاهد بود (01/0 = p). میانگین غلظت 8-OHdG و MDA در افراد نابارور در آزواسپرمی بالاتر از الیگوسپرمیا و همچنین بالاتر از نورموسپرمیا بود و بنابراین، این مقدار در نرموسپرمیا کمترین بود. برعکس، میانگین سطح آنتی اکسیدان کل و سوپراکسید دیسموتاز در افراد نابارور از مردان بارور کمتر بود به طوریکه بیشترین سطح در نورمواسپرمیا و بعد در الیگوسپرمی و کمترین سطح در آزواسپرمی (01/0 = p) بود. علاوه بر این، 8-OHdG منی با تعداد اسپرم (01/0 = p، 359/0- = r), درصد تحرک (04/0 = p، 388/0- = r)، و درصد مورفولوژی همبستگی منفی داشت (02/0 = p، 327/0- = r).

ارزیابی آسیب DNA اسپرم علاوه بر تجزیه و تحلیل معمول مایعات منی، ممکن است نقش مهمی در تشخیص و مدیریت خاص ناباروری مردان داشته باشد.