مصرف منوسدیم گلوتامات قبل از درمان با کینین موجب تشدید تغییرات ساختاری و عملکردی دستگاه تولید مثل نر ناشی از کینین می شود: مطالعه تجربی

کینین به عنوان یک داروی ضد مالاریا تغییراتی را در بافت بیضه ایجاد می کند. از طرفی اثرات سمی مونوسدیم گلوتامات بر دستگاه تولید مثل نر مشخص شده است.

در این مطالعه نقش استفاده از مونوسدیم گلوتامات بر میزان تغییرات بافت بیضه ناشی از مصرف کینین ارزیابی شد.

60 سر موش صحرایی نر هشت هفته نژاد ویستار با میانگین وزن 200-180 گرم به شش گروه تقسیم شدند (10 سر در هر گروه): گروه اول کنترل، گروه های دو و سه که مونوسدیم گلوتامات با دو دوز (2 و 4 گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن داخل صفاقی) به مدت 28 روز دریافت کردند، گروه چهار که به مدت هفت روز تحت درمان با کینین (25 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) بصورت گاواژ دهانی قرار گرفتند، در گروه های پنج و شش در روزهای 22 الی 28، پس از تزریق مونوسدیم گلوتامات، کینین گاواژ گردید. در انتهای مطالعه حیوانات بیهوش شده و نمونه خون جهت اندازه گیری تستوسترون و مالوندی آلدهاید (MDA) اخذ شد. سپس حیوانات آسان کشی شده و بافت بیضه جهت اندازه گیری مالوندی آلدهاید بافتی، هیستومورفومتری و ایمونوهیستوشیمی پروتئین p53 آماده سازی گردید. دم اپیدیدیم جهت آنالیز اسپرم مورد استفاده قرار گرفت.

سطوح سرمی و بافتی مالوندی آلدهاید در گروه های تحت آزمایش در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. این تغییرات در گروه دریافت کننده مونوسدیم گلوتامات و کینین شدیدتر بود. در گروه های تحت آزمایش سطوح سرمی تستوسترون در مقایسه با گروه کنترل کاهش معنی داری (0001/0 < p) یافت. شاخص های هیستومورفومتری در گروه های چهار، پنج و شش و جمعیت سلولی در گروه های سه الی شش کاهش معنی دار یافت (0001/0 < p). شاخص های اسپرماتوژنز در تمام گروه ها به ویژه در گروه های پنج و شش کاهش یافت. درصد تحرک و زنده مانی اسپرم در گروه های دریافت کننده مونوسدیم گلوتامات و کینین کاهش معنی داری (003/0 = p) نشان داد. در گروه های تحت آزمایش میزان بیان پروتئین p53 در مقایسه با گروه کنترل افزایش یافت. این افزایش در گروه های دریافت کننده مونوسدیم گلوتامات و کینین بیشتر بود.

این مطالعه نشان داد که استفاده از مونوسدیم گلوتامات قبل و یا حین مصرف کینین در موش های صحرایی موجب تشدید تغییرات بافت بیضه ناشی از مصرف کینین می شود.