مفهوم شناسی عدالت در رویکرد دینی و متعارف

عدالت به عنوان ارزشی فراگیر و تاثیرگذار در مناسبات اجتماعی تلقی شده که مفهوم آن بسته به اینکه در کدام بستر و رویکرد مورد بررسی و تدقیق واقع شود همواره موضوعی چالش برانگیز بوده است. از آنجایی که این مفهوم دارای جایگاه ویژه ای در دو رویکرد غالب دینی از یک سو و رویکرد متعارف از سوی دیگر است لذا بررسی مفهومی و تعیین حدود و ثغور آن در این دو رویکرد دارای اهمیت بوده و ضروری است تا از اختلاط این مفهوم در دو رویکرد دینی و غیردینی یا متعارف اجتناب گردد.

روش تحقیق:

 پژوهش حاضر از نظر نوع و هدف کاربردی، از لحاظ روش اجرا، توصیفی - تحلیلی بوده و جمع آوری اطلاعات در آن از طریق بررسی اسنادی و فیش برداری و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و پژوهشی صورت گرفته است.

هر دو رویکرد در توجه به اهمیت و ضرورت این مفهوم در حیات مادی و  توافق بر اصول ذاتی حاکم بر آن از جمله مفهوم پیش دینی و حسن ذاتی عدل و قبح ذاتی ظلم مشترک اند ولیکن رویکرد متعارف اساسا مفهوم عدالت تک بعدی و بر پایه محسوسات مادی انگارانه و نفع گرایانه که ممکن است در حوزه های  فردی یا جمعی جریان داشته باشد و به معنای مساوات تعبیر می گردد  در حالی که در رویکرد دینی مفهوم عدالت،  مفهومی ذواضلاع و چندبعدی و علاوه بر محسوسات مادی، دارای ارزشی ذاتی و متافیزیکی و معنوی در حوزه های فردی و جمعی و در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و حقوقی جریان داشته و بیشتر در معنای تناسب مورد استفاده قرار می گیرد که بعد معنوی آن نیز بر بعد مادی آن تقدم دارد.