یادگیری تلفیقی در توسعه مهارت های تولیدی انگلیسی به عنوان زبان خارجه: اجرای فعالیتهای مبتنی بر شبکه در دبیرستان

روش تدریس موسوم به آموزش ترکیبی که گاه از آن به عنوان برترین روش آموزش موجود نیز یاد می شود، مزایای آموزش مجازی و آموزش سنتی چهره به چهره را در هم می آمیزد. پژوهش حاضر به بررسی تاثیر یادگیری تلفیقی بر تنوع واژگان، تراکم واژگان و پیچیدگی نحوی مهارت گفتاری و نوشتاری زبان آموزان ایرانی انگلیسی به عنوان زبان خارجی در یک دوره نه ماهه در دبیرستان پرداخته است. دو دسته 42 نفره همگن از دانش آموزان دبیرستانی انتخاب شدند. با استفاده از آزمون تعیین سطح تاپ ناچ یک دسته به عنوان گروه تلفیقی و دسته دیگر به عنوان گروه چهره به چهره در نظر گرفته شد. سپس، برای گروه تلفیقی وب سایتی به عنوان بستر فعالیت های مجازی از قبیل اتاق گفتگوی برخط، جلسه های بحث هم زمان و غیرهم زمان برای فعالیت های گفتاری و نگارش و همچنین یک فعالیت زبانی تکلیف محور طراحی شد. گروه چهره به چهره آموزش برابر اما متفاوتی دریافت کردند. در ابتدا و پایان سال تحصیلی نه ماهه، به منظور استخراج نمونه های گفتاری و نوشتاری دانش آموزان، از مصاحبه و تکلیف نگارش استفاده شد. سرانجام، پیکره به دست آمده از مصاحبه های اول و آخر و تکالیف نوشتاری به منظور مشاهده تغییر در ویژگی های زبانی، توسط دو رمزگذار مستقل مورد تحلیل قرار گرفت. برای یافتن تفاوت معنادار بین شاخص های ویژگی های زبانی در این دو پیکره از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش تلفیقی ازنظر گفتار و نگارش، تاثیر مثبتی بر تنوع و تراکم واژگان دارد. بااین حال، پیچیدگی نحوی گفتار و نوشتار برای گروه چهره به چهره معنی دار بود. از این رو، براساس نتایج به دست آمده، هنگامی که تمرکز توجه بر مهارت های تولیدی باشد، برتری آموزش تلفیقی نسبت به چهره به چهره مشهود است.