تاثیر تمرین مقاومتی - هوازی بر بیان ژن HIF1a در بیماران CABG

ببیماری عروق کرونر قلب از مهم ترین علل مرگ و میر در بیشتر کشورها و از جمله ایران می باشد. انجام فعالیت های ورزشی بعد از عمل بای پس عروق کرونر (CABG) و سازگاری های ناشی از ان باعث افزایش چگالی مویرگی عضله اسکلتی و قلبی همراه با رشد مویرگ های جدید با عنوان آنژیوژنز و بهبود عملکرد قلبی - عروقی و توانایی عملکردی آن ها می شود. هدف مطالعه حاضر، تاثیر بازتوانی قلبی بر بیان ژن HIF1a در بیماران کرونری پس از CABG بود. نمونه های این پژوهش را 30 نفر از مردان با محدوده سنی 60-45 سال که تحت عمل جراحی بای پس قرار گرفتند، تشکیل می دهد که بطور تصادفی به دو گروه تجربی (تعداد 15 نفر) و گروه کنترل (تعداد 15 نفر)  تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی-هوازی را انجام دادند(3 جلسه در هفته) و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. نمونه گیری خونی 48 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و همچنین 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی در حالی که همه آزمودنی ها ناشتا بودند به عمل آمد. برای تحلیل داده ها از آزمون آماری تی مستقل و همبسته در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. نتایج نشان داد که سطح بیان ژن HIF1a در گروه تمرین مقاومتی- هوازی نسبت به گروه کنترل افزایش داشته است که این افزایش از لحاظ آماری معنی دار بود (001/0=p < /em>). همچنین تغییرات قبل و بعد گروه تمرین نسبت به گروه کنترل معنی دار بود (001/0=p < /em>). براساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گیری کرد که تمرینات ترکیبی(مقاومتی-هوازی) ممکن است با افزایش بیان ژن HIF1a و رشد مویرگ های جدید تحت عنوان انژیوژنز و افزایش گردش خون به بهبود عملکرد قلبی - عروقی و بهبود کیفیت زندگی بیماران پس از CABG منجر شود.