بهزیستی روان شناختی سالمندان: نقش پیش بینی کنندگی آمادگی برای یادگیری خودراهبر و منبع کنترل درونی

بهزیستی روان شناختی یکی از مولفه های مهم سلامت روان در سالمندان است و مطالعه عوامل موثر بر آن مهم است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش آمادگی برای یادگیری خودراهبر و منبع کنترل درونی در پیش بینی بهزیستی روان شناختی سالمندان ایرانی صورت گرفت.

این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه مردان و زنان بالای 60 سال در شهر اهواز بود. از میان این جمعیت، 126 سالمند (24 زن و 102 مرد) با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه آمادگی یادگیری خود راهبر ، پرسش نامه منبع کنترل درونی-بیرونی و مقیاس بهزیستی روان شناختی جمع آوری شد. داده ها با استفاده از روش های توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و رگرسیون چند متغیره با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v.23 تحلیل گردید.

یافته های توصیفی بیانگر آن بود که تعداد 24 نفر زن و 102 نفر مرد قرار داشتند که میانگین سنی بدست آمده از آنان 45/74 بود. همچنین نتایج نشان داد که آمادگی یادگیری خودمحور و منبع کنترل درونی با بهزیستی روان شناختی رابطه مثبت دارند (001/0<P). رگرسیون چند متغیره نشان داد که آمادگی برای یادگیری خودراهبر و منبع کنترل درونی از متغیرهای پیش بین بهزیستی روان شناختی سالمندان بشمار می روند و یادگیری خودراهبر نسبت به منبع کنترل درونی بر بهزیستی روان شناختی سالمندان اثر بیشتری دارد.

براساس یافته های پژوهش، متغیرهای منبع کنترل درونی و آمادگی برای یادگیری خودراهبر علاوه بر دارا بودن ارتباط با یکدیگر، بهزیستی روان شناختی را نیز در سالمندان پیش بینی می کنند.