امکان سنجی در انتخاب زمین برای استقرار نیروگاه برق فتوولتائیک در مقیاس کوچک

آگاهی از تاثیر مخرب منابع انرژی فسیلی و محدودیت منابع آنها در دهه های آینده، تمامی جوامع بشری را بر آن داشته است که به دنبال منابع جایگزین تجدیدپذیر باشند. کشور ایران به طور میانگین 2900 ساعت آفتاب داشته و در هر متر مربع از مساحت سرزمین های مسطح آن می توان بین 4/3 تا 5/7 کیلو وات ساعت انرژی خورشید را تبدیل به برق ، بخار آب تحت فشار، و یا آب گرم مصرفی نمود. نقش فضاهای آموزشی و دانشگاهی برای افزایش آگاهی و تسریع این فرآیند کاملا روشن و نمادین است. در زمین - های درون دانشگاه، بر اساس چند معیار مهم مانند نزدیکی به شبکه یا پست برق، دسترس پذیری و نظارت، شیب مناسب، عدم سایه اندازی و چشم انداز نامناسب می توان امکان سنجی احداث نیروگاه های مقیاس کوچک را بررسی کرد به نحوی که بین 5 تا 10% از نیازهای ساختمان های مجاور تاسیسات خورشیدی تامین گردد. انتخاب زمین در یک پردیس دانشگاهی، نقش تعیین کننده ای در افزایش جذب تابش خورشیدی و تولید برق مورد نیاز، و کاهش تلفات ناشی از فاصله زیاد از شبکه، سایه اندازی، شیب نامناسب، و آلودگی هوا دارد. روش تحلیل سلسله مرتبی AHP برای تحلیل محل نصب مناسب صفحه های خورشیدی، مرتبط با عوامل محیطی، دسترسی به پست برق و ساختمان های مجاور، چشم اندازی مناسب انجام می شود. نتایج این تحقیق نشان داد که شرایط دسترسی، نظارت و نزدیکی به ساختمان ها و یا شبکه انتقال نیرو در درجه دوم و شرایط مساوی قرار دارند و چشم انداز نامناسب در یک پردیس دانشگاهی می تواند در درجه آخر این ارزیابی قرار گیرد.