اثرات ضد تشنج و آنتی اکسیدانت پیوگلیتازون در برابر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری

تشنج یک اختلال عملکرد مغزی ناشی از تخلیه الکتریکی غیرطبیعی نورونهاست که به صورت فعالیت الکتریکی پاتولوژیک در مغز بروز میکند. استرس اکسیداتیو در آسیب ناشی از تشنج در نورونهای مغز نقش دارد. هدف در این مطالعه اثرات ضدتشنج و آنتی اکسیدانت پیوگلیتازون، یک داروی مورد استفاده در دیابت نوع 2 ،در برابر تشنج ناشی از پنتیلن تترازول در موش سوری مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی 28 موش سوری نر بالغ با وزن بین 20 تا 30 گرم مورد مطالعه قرار گرفتند. موشها به چهار گروه کنترل، پیوگلیتازون، پنتیلن تترازول و درمان تقسیم شدند. پیوگلیتازون (80 میلیگرم بر کیلوگرم) به صورت خوراکی تجویز شد و چهار ساعت پس از آن نرمال سالین یا پنتیلن تترازول (85 میلیگرم بر کیلوگرم) به صورت داخلصفاقی تزریق شد. در گروه های کنترل و پنتیلن تترازول به جای پیوگلیتازون از کربوکسی متیل سلولز استفاده شد. در بازه زمانی یک ساعت بعد از تزریق پنتیلن تترازول شدت تشنج با استفاده از معیار راسین مورد سنجش قرار گرفت. سپس موشها کشته شدند و میزان مالون دیآلدهید و فعالیت آنزیم های کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در نمونه های هیپوکامپ اندازه گیری شد.

پیوگلیتازون باعث افزایش مدتزمان لازم برای شروع مراحل یک تا چهار تشنج و پیشگیری از مرحله پنج تشنج بر اساس معیار راسین شد. این دارو باعث کاهش میزان لیپید پراکسیداسیون ناشی از تشنج ایجادشده توسط پنتیلن تترازول و همچنین افزایش فعالیت آنزیمهای کاتالاز و سوپراکسید دیسموتاز در هیپوکامپ شد. در پیشگیری از تشنج پایدار ناشی از پنتیلن تترازول و نتیجه گیری نتایج این مطالعه نشان داد اثرات آنتی اکسیدانت پیوگلیتازون احتماال محافظت از نورونها در برابر آسیبهای ناشی از تشنج نقش دارد.