بررسی اثرگذاری شاخص های کیفیت محیط زیستی بر توسعه مالی در ایران

بخش مالی نقش مرکزی در رشد و توسعه اقتصادی و همچنین، نقش واسطه ای در تخصیص منابع به همه بخش های اقتصاد، از طریق کاهش هزینه های تامین مالی و نیز تشویق پس اندازها و استفاده کارا از آن ها ایفا می کند. با توجه به گرم شدن کره زمین و تغییرات آب و هوایی در جهان، همزمان با هدف دستیابی به رشد اقتصادی مطلوب، توجه به حفظ محیط زیست و کاهش آلاینده های محیط زیستی یکی از دغدغه های سیاست گذاران است. از این رو، هدف این مطالعه بررسی رابطه بین شاخص های کیفیت محیط زیست و شاخص های توسعه مالی در ایران طی دوره زمانی (2015-1970) با استفاده از الگوی سیستم معادلات به ظاهر نامرتبط (SUR) است. برای این منظور از چهار شاخص کیفیت محیط زیست شامل تولید محصولات کشاورزی (تولید غلات و دام)، تراکم جمعیت، آلودگی هوا (انتشار دی اکسید کربن) و استفاده از منابع انرژی و هم چنین، شاخص های توسعه مالی شامل عرضه گسترده پول، اعتبارات داخلی به بخش خصوصی و شاخص قیمت مصرف کننده استفاده شد که برای هر یک از شاخص های توسعه مالی معادله جداگانه تخمین زده شد. نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تراکم جمعیت و مصرف انرژی اثر مثبت و معنی دار بر شاخص های توسعه مالی دارند. از سوی دیگر، انتشار دی اکسید کربن، تولید محصولات کشاورزی و مصرف انرژی سوخت فسیلی اثر منفی و معنی دار دارند. توجه به یافته های این مطالعه در امر سیاست گزاری های بخشی و کاهش آثار تخریب محیط زیست توسط بخش های اقتصادی می تواند نقش مهمی داشته باشد. این نتایج از نظر طراحی سیاست های مدیریت منابع انرژی و توسعه پایدار مالی و اقتصادی برای سیاست گذاران در کشور حایز اهمیت است.