جهت گیری مقاومت در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

دولت ها همواره سعی می کنند در سیاست خارجی خود، آن جهت گیری را برگزینند که تامین کننده ی حداکثر منافع ملی و امنیتی برای آن ها باشد . بنابراین رابطه ی بین جهت گیری سیاست خارجی و امنیت و منافع ملی ازجمله موضوعات پیچیده ای است که نیازمند تحقیق و پژوهش بسیار گسترده است . جمهوری اسلامی، ایجاد و حفظ صلح و امنیت منطقه ای و بین المللی پایدار و حقیقی را منوط به اتخاذ و کاربست جهت گیری و گفتمان مقاومت در سیاست خارجی خود و در قالب پارادایم برخورد با سلطه می داند؛ جهت گیری مقاومت در قالب پارادایم برخورد با سلطه و مبتنی بر قدرت روایت انقلاب اسلامی از متن اسلام ناب محمدی (ص) و با هدف غرب زدگی زدایی از مناسبات قدرت و سیاست بین الملل نظریه پردازی شده است . در همین راستا هدف پژوهش حاضر پرداختن به این سوال است که جمهوری اسلامی ایران با اتخاذ جهت گیری مقاومت در سیاست خارجی خود چه اهدافی را دنبال می کند؟ فرضیه پژوهش بر این پاسخ استوار است که مهم ترین هدف جمهوری اسلامی ایران، از اتخاذ جهت گیری مقاومت در سیاست خارجی، تامین امنیت هستی شناختی و حفظ و تداوم هویت انقلابی اسلامی، استقلال طلبی، سلطه ستیزی، صلح طلبی و عدالت خواهی می باشد . بر این اساس، سیاست خارجی ایران، بیش از آنکه هدف محور باشد، رسالت محور است و از منطق تناسب و اقتضا به جای منطق نتایج پیروی می کند.