تاثیر نظام ترویج و آموزش کشاورزی بر توسعه کشاورزی ارگانیک در تعاونی‏های کشاورزی شهرستان شبستر

در حال حاضر، اگرچه بهره‏ وری و پایداری بسیاری از فناوری‏ های حفاظت از محیط زیست، نظیر فناوری ارگانیک، به طور گسترده ‏ای به اثبات رسیده است، ولی هنوز شمار زیادی از کشاورزان اطلاع و دانش کافی از این فناوری‏ها ندارند و دلیل این امر، آن است که این گونه فناوری‏ ها مستلزم جایگزینی مهارت‏های مدیریتی، دانش و نیروی انسانی محلی با نهاده های خارجی است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تحلیل تاثیر نظام ترویج و آموزش کشاورزی در قالب روش‏های آموزشی-ترویجی بر توسعه کشاورزی ارگانیک در تعاونی‏ های کشاورزی انجام گرفت. این پژوهش از نظر پارادایم، کمی؛ از نظر هدف، کاربردی؛ از لحاظ گردآوری داده‏ ها، پیمایشی و از لحاظ رابطه بین متغیرها، از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی می‏ باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، اعضای تعاونی‏ های کشاورزی فعال و غیرفعال شهرستان شبستر در سال 1398 بودند. بر اساس داده‏ های میدانی، شواهد کافی برای تایید اثر معنی ‏دار «بازدیدهای علمی» و «جلسه‏ ها و دوره‏ های آموزشی» بر «رفتار فناوری ارگانیک» وجود داشت. همچنین اثر معنی‏دار متغیرهای «تماس‏های فردی» و «دانش فناوری ارگانیک» بر «نگرش به فناوری ارگانیک» تایید شد. بر اساس نتایج حاصله، ایجاد مرکز تحقیق و توسعه (R & D) و پایگاه اطلاعاتی ارگانیک ملی، جهت‏ دهی به افکار کشاورزان برای ارتباط بیشتر با مروجان، کشاورزان پیشرو و کارشناسان و فرهنگ ‏سازی در خصوص نحوه استفاده آموزشی از پیام ‏رسان‏ ها (تلگرام، واتساپ و اینستاگرام) و پیامک‏ های تلفن همراه پیشنهاد می‏شود.