گسترش قلمرو ناتو در مناطق بالتیک، دریای سیاه، و اروپای شرقی و پیامدهای آن برای جمهوری اسلامی ایران

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) اکنون شانزدهمین همسایه مرزهای آبی و خاکی جمهوری اسلامی ایران است. این سازمان با تاکید بر راهبرد تامین امنیت منطقه جغرافیایی یوروآتلانتیک با حضور پویا در خارج از منطقه به قلمروسازی در مناطق مختلف جهان از جمله در مناطق پیرامونی جمهوری اسلامی ایران پرداخته است. حضور فراجغرافیایی ناتو در مرزهای شمالی جمهوری اسلامی ایران با تاکید بر مناطق بالتیک، دریای سیاه، و اروپای شرقی موضوع اصلی پژوهش حاضر است. نویسندگان تلاش دارند به این پرسش اصلی پاسخ دهند که ناتو چگونه در حال قلمروسازی در مناطق ژیوپلیتیکی شمال دور جمهوری اسلامی ایران است؟ با روش توصیفی‏- تحلیلی و با استفاده از روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‏ای، اینترنتی، و رسانه‏ای، فرضیه اصلی مقاله عبارت است از اینکه «ناتو تلاش دارد برای حفظ و گسترش حاکمیت ارزش‏های لیبرال‏- دموکراسی و بازار آزاد به‏عنوان موتور محرک نظام جهانی معاصر با بهره‏بردن از راهبردهای گسترش مرزهای سیاسی رسمی، گسترش مرزهای سیاسی غیررسمی، ماموریت‏های بشردوستانه، همکاری‏های دفاعی و امنیتی و گسترش دفاتر سازمانی و اداری، قلمرو خود را با حضور در مناطق ژیوپلیتیکی شمال دور جمهوری اسلامی ایران گسترش دهد». یافته‏های پژوهش حاضر نشان می‏دهد افزایش همکاری‏های ناتو با همسایگان جمهوری اسلامی ایران در منطقه‏های ژیوپلیتیکی شمال دور امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران را با پیامدهای مختلف یک، نظامی و امنیتی، دو، سیاسی، سه، اقتصادی و تجاری، و چهار، فرهنگی و اجتماعی مواجه می‏کند. بنابراین، ضروری است مسیولان ذی‏ربط در جمهوری اسلامی ایران توجه به فعالیت‏های این سازمان در مناطق ژیوپلیتیکی شمال دور کشور را مورد توجه جدی قرار دهند.