طرحی نو در نمایه سازی علوم اسلامی

نمایه سازی محتویات منابع علوم اسلامی از ضروری ترین کارهایی است که باید انجام بگیرد؛ چه اینکه به جهت گستردگی زمانی و اطلاعاتی، رسیدن به تمام محتوا که نقشی در نسبت ها و قضاوت ها دارد، بدون نمایه، براش شخص کاری غیرممکن است. این مقاله که با روش تحقیق کتابخانه ای انجام شده و براساس توصیف و تحلیل است، برای رسیدن به اهدافی که در نمایه سازی ذکر شده، شرایط ذیل را برای روش نمایه سازی منابع علوم اسلامی، بیان کرده است: 1. پیروی کامل از اصطلاح نامه ها؛ 2. استفاده از اصطلاح کامل؛ 3. از اصطلاحات اشاره ای استفاده نشود؛ 4. استفاده نکردن از اصطلاحات عطفی؛ 5. ملاک ترکیب نمایه ها، وحدت موضوع باشد نه چیزدیگر؛ 6. نمایه ها براساس دانش ذخیره شوند نه براساس کتاب؛ 7. از اصطلاحات مشترک استفاده نشود؛ 8. نمایه مربوط به یک علم زیرمجموعه اصطلاح همان علم قرار گیرد؛ 9. ذکر نام مولف در نمایه ها. درضمن نگاهی نقادانه هم به روش نمایه سازی پژوهشکده اطلاعات و مدارک اسلامی شده است که براساس واژه ها و موضوعات کنترل شده با استفاده از منابع معیار از قبیل اصطلاح نامه ها به سرانجام رسیده است. نقدها عبارت اند از: 1. استفاده از اصطلاحات تجزیه ای؛ 2. استفاده از اصطلاحات عطفی؛ 3. استفاده از اصطلاحات اشاره ای؛ 4. عدم ذکر نام مولف در نمایه ها؛ 5. ذخیره نمایه ها براساس کتاب؛ 6. استفاده از اصطلاحات مشترک برای ذخیره؛ 7. ذخیره نمایه ها در اصطلاحات علوم غیرمرتبط.