اثر هسپریدین بر حافظه، یادگیری و پارامترهای استرس اکسیداتیو در مدل موش صحرایی دارای نارسایی رحمی - جفتی

نارسایی رحمی - جفتی (UPI)، سبب اختلال در تکامل مغز جنین و القای استرس اکسیداتیو می شود که در نهایت منجر به بروز محدودیت رشد درون رحمی می گردد. با توجه به خاصیت آنتی اکسیدانی هسپریدین، مطالعه حاضر به ارزیابی تاثیر این ترکیب بر اختلالات شناختی و سطح سرمی آنزیم کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و میزان مالون دی آلدهید متعاقب نارسایی رحمی - جفتی در موش صحرایی پرداخته است.

تعداد 30 سر موش صحرایی باردار نژاد ویستار به صورت تصادفی در 5 گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، UPI+NS (نارسایی رحمی - جفتی + نرمال سالین)،  UPI+HES25 (نارسایی رحمی - جفتی + هسپریدینmg/kg   25)، UPI+HES50 (نارسایی رحمی - جفتی + هسپریدین  mg/kg50)، UPI+HES100 (نارسایی رحمی - جفتی + هسپریدین  mg/kg100). با انسداد شریان های قدامی رحمی در روز 18 بارداری UPI القا شد. گاواژ هسپریدین یا نرمال سالین از روز 12 تا 18 بارداری انجام شد. ارزیابی حافظه کاری، یادگیری اجتنابی و رفتارهای شبه اضطرابی و سپس بررسی سطح سرمی کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و مالون دی آلدهید در نوزادان یک ماهه انجام شد.

کاهش معنی دار در حافظه کاری و اجتنابی، سطح کاتالاز و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به همراه افزایش سطح اضطراب و مالون دی آلدهید در گروه UPI+NS نسبت به گروه کنترل دیده شد (0/05<P). در حالی که در گروه های تیمارشده با هسپریدین، افزایش معنی دار حافظه کاری و اجتنابی، سطح کاتالاز، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام و کاهش سطوح اضطراب و مالون دی آلدهید نسبت به گروه UPI+NS مشاهده شد (0/05<P).

هسپریدین می تواند با کاهش آسیب استرس اکسیداتیو، سبب بهبود حافظه و اختلالات شناختی در مدل نارسایی رحمی - جفتی موش های صحرایی شود.