مقایسه اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی از طریق شن بازی و از طریق قصه گویی در کاهش پرخاشگری کودکان 5-6 ساله دارای رفتارهای پرخاشگرانه شهر اهواز

هدف از پژوهش حاضر تعیین و مقایسه تاثیر آموزش مهارت های اجتماعی از طریق روش آموزشی شن بازی واز طریق قصه گویی در کاهش پرخاشگری کودکان 5- 6 ساله دارای رفتارهای پرخاشگرانه شهر اهواز است.

این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون – پس آزمون (دو گروه آزمایش و یک گروه گواه) اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان 5-6 ساله مهد کودک های شهر اهواز بود. نمونه گیری این پژوهش تصادفی خوشه ای بوده، نمونه این پژوهش شامل 75 نفر(27 نفر گروه آزمایشی اول،23 نفر گروه آزمایشی دوم و 25 نفر گروه گواه) که به شیوه تصادفی انتخاب شد  مداخله که شامل 10 جلسه آموزش مهارت های اجتماعی از طریق روش شن بازی برای گروه آزمایشی اول و 10 جلسه آموزش مهارت های اجتماعی از طریق روش قصه گویی برای گروه آزمایشی دوم ارایه گردید. داده های با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری و آزمون تعقیبی تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که آموزش مهارت های اجتماعی از طریق روش شن بازی و از طریق روش قصه گویی بر روی کاهش پرخاشگری دانش آموزان تاثیر معناداری داشته است.

 یافته ها  همچنین نشان دادند که روش آموزشی قصه گویی بر کاهش پرخاشگری کلامی در دخترها نسبت به پسرها موثرتر از روش شن بازی و روش آموزشی شن بازی در کاهش پرخاشگری بدنی در پسرها نسبت به دخترها موثرتر از روش قصه گویی داشته است.