کاربرد پدیدارشناسی در پژوهش های مرتبط با دانش اشیاء و تجارب موزه ای

این مقاله با ارایه یک جهت گیری نوآورانه برای فعالیتهای میدانی، به بررسی دیدگاهی میان رشته ای در پژوهش های مربوط به موزه پرداخته است. این بررسی با استفاده از مفهوم »دانش اشیا«، روش های شناختی که از تعامل انسان با اشیای فیزیکی ناشی شده است را توصیف و سپس مستندسازی قدرت اشیا برای تعریف مفهوم »تجربه زیسته« از زمان، مکان و هویت با یک دیدگاه کاربردی و نظری در مورد اشیا ملموس و رابطه آنها با تجربه زیسته ارایه میشود. از طریق دانش اشیا، استدلال بر این است که موزه میتواند نفوذش را در بازدیدکنندگان بهتر درک کند. برای استفاده از این دیدگاه، پدیدارشناسی راهی برای کشف ارتباط میان تجارب فرد بازدیدکننده و اشیا موزه ای ارایه میدهد و متخصصان امر را در درک بهتر معنای موزه ها و ارتباط آنها با دنیای انسانی ما یاری میکند. در این فرآیند، درگیر شدن مجدد با موزها به لحاظ شناختی مورد بررسی قرار میگیرد. همگرایی دانش اشیا و پدیدارشناختی نه تنها مسیرهای جدید و مهیجی را برای توسعه مطالعات میان رشته ای مرتبط با موزه ها ارایه میکند بلکه به طور همزمان درک ما از تجربه انسانی را نیز بهبود میبخشد.