جامعه شناسی شکست ارتش عراق؛ با تحلیلی بر فروپاشی بنیانهای اجتماعی آن

سرعت شکست نظامی ارتش بعث عرا سوالهای مهمی را در اذهان عمومی ایجاد کرد. با آنکه بیشتر پژوهشگران بر پیروزی نهایی نیروهای آمریکایی اذعان داشتند، ولی تعداد بسیار کمی از آنها سرعت فروپاشی در ارتش عرا را چنین تصور می کردند. دست کم بخشی از فرماندهان نظامی پنتاگون برای توان گارد ریاست جمهوری عرا و نیروهای امنیتی حساب ویژه ای باز می کردند. در اکثر تحلیلهای نظامی و سیاسی ، توان نظامی و قدرت تکنولوژیکی ارتشها مورد تاکید قرار می گیرد. اما مقاله حاضر نظر خود را به فروپاشی بنیانهای اجتماعی ارتش عرا معطوف می کند و بر این نکته تاکید دارد که ، نظام دیکتاتوری حزب بعث عرا به رهبری صدام حسین ، قدرت فرماندهی ارتش و ارتباط ارتش با نیروهای مردمی و محیط اجتماعی عرا را از بین برده بود. از آنجا که ، محیط اجتماعی عرا دربرگیرنده قومیتها و جمعیتهایی است که در بافت ارتش عرا حضور دارند، بنابراین فروپاشی بنیانهای اجتماعی ارتش عرا در عمل فروپاشی ارتش عرا و ناکامی این ارتش در مقابل نیروهای مهاجم را رقم زد. در این نوشتار ضمن توجه نظری به حوزه جامعه شناسی جنگ ، تصور نیروهای اجتماعی از صحنه نبرد یعنی ؛ جامعه شیعیان ، اکراد و اعراب اهل سنت عرا و همچنین دولت آمریکا و دولت عرا را بحث خواهیم کرد و سپس به سنجش شکاف بین این تصورات و واقعیت رزم در صحنه نبرد خواهیم پرداخت .