بهره برداری بهینه از مخازن با افزایش بهره وری آب: راهکار سازگاری با تغییر اقلیم آتی (مطالعه موردی: سد جره)

با توجه به اثرات تغییر اقلیم بر منابع آب، اتخاذ سیاست های سازگار با تغییر اقلیم به منظور کاهش معضلات اجتماعی-اقتصادی ناشی از آن و توسعه پایدار منابع آب، برای تصمیم سازان آب اجتناب ناپذیر خواهد بود. یکی از روش های سازگاری، افزایش بهره وری آب در پایین دست مخازن است که اثرات تغییر اقلیم شامل کاهش رواناب های ورودی به مخزن و افزایش نیاز آبی شبکه آبیاری را تعدیل خواهد کرد. در این مطالعه تاثیر بهره وری آب به عنوان راهکار سازگاری با تغییر اقلیم آتی در بهره برداری بهینه از مخزن سد جره مورد بررسی قرار گرفت. 15 سناریو تغییر اقلیم با استفاده از ریزمقیاس کردن خروجی مدل های CMIP5 برای دو دوره آتی نزدیک (2044-2020) و دور (2094-2070) تولید شد. برپایه این سناریوها میزان رواناب ورودی به مخزن و نیاز آبی پایین دست برای هر دو دوره مدل سازی شد. یک مدل بهینه ساز با درنظرگرفتن پارامتر ضریب بهره وری به منظور تعریف چهار سناریوی بهره وری آب در پایین دست (صفرS1-، 1/0S2-، 3/0S3- و 5/0S4-) توسعه داده شد. نتایج نشان می دهد که میزان جریان ورودی به مخزن تا 8/18% کاهش و میزان تقاضای آب تا 29% افزایش پیدا می کند. تخصیص آب به منظور جبران افزایش نیاز در دوره های آتی تا 7/18% نسبت به دوره پایه تحت سناریو S1 افزایش پیدا می کند که ممکن است اعتماد پذیری سیستم مخزن در تخصیص آب را کاهش دهد. افزایش ضریب بهره وری آب تا 5/0 در دوره آتی، اعتماد پذیری سیستم را تا 20% افزایش می دهد که منجر به کاهش معضلات اجتماعی-اقتصادی ناشی از تغییر اقلیم در منطقه خواهد شد.